استدلال امام صادق علیه السلام در باره رجعت
علامه مجلسی رضوان الله علیه در کتاب رجعت می‌نویسد:
مفضل گوید که به امام صادق علیه السلام عرض کردم ای مولای من! جمعی از شیعیان شما هستند که قائل نیستند که شما و دوستان شما و دشمنان شما در آن روز زنده خواهید شد. حضرت فرمود که مگر نشنیده‌اند سخن جد ما رسول الله (صلی الله علیه و آله) را و سخن ما اهل بیت را که مکرر خبر داده‌ایم از رجعت، مگر نشنیده‌اند این آیه را که: «و لنذيقنهم من العذاب الأدنى دون العذاب الأكبر» (سوره سجده/ آیه ۲۱) یعنی: «البته بچشانیم به ایشان از عذاب پست‌تر پیش از عذاب بزرگ‌تر.» سپس حضرت فرمود که عذاب پست‌تر عذاب رجعت است و عذاب بزرگ‌تر عذاب قیامت است. پس حضرت فرمود که جمعی از شیعیان که در شناخت ما تقصیر (کوتاهی) کرده‌اند و می‌گویند که معنی رجعت آن است که پادشاهی به ما برگردد و مهدی ما پادشاه شود. وای بر ایشان! کی پادشاهی دین و دنیا را از ما گرفته است تا به ما برگردد؟! پادشاهی، نبوت و امامت و وصایت همیشه با ماست. ای مفضل! اگر تدبر نمایند شیعیان ما در قرآن، هر آینه در فضیلت ما شک نکنند، مگر نشنیده اند این آیه کریمه را که «بسم الله الرحمن الرحيم* و نريد أن نمن على الذين استضعفوا في الأرض و نجعلهم أئمة و نجعلهم الوارثين و نمكن لهم في الأرض و نري فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا يحذرون﴾ والله که تنزیل آیه در بنی اسرائیل است و تاویلش در رجعت ما اهل البیت است و فرعون و هامان، ابو بکر و عمرند.
کتاب رجعت، تالیف علامه مجلسی، صفحه ۱۵۳-۱۵۴، چاپ انتشارات دلیل ما
- ۰ نظر
- ۰۷ شهریور ۹۸ ، ۲۳:۱۷
