تقویم شیعه
هفدهم ربیع الاول
۱- ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله
به اتفاق علمای شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه‌ی معظمه ولادت باسعادت حضرت سید الانبیاء محمد مصطفی صلی الله علیه و آله واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.
نام آن حضرت محمد صلی الله علیه و آله، و کنیه‌ی ایشان ابو القاسم است. نام پدر آن حضرت عبد الله، و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است. هنگام ولادت، نور از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع می‌گشت. نوری در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد، و همه ی آنان در آن روز لال بودند و نمی‌توانستند سخن بگویند. ملائکه‌ی مقرب و ارواح اصفیای پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند، و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند، و ابریق‌ها و تشت‌ها از طلا و نقره و زمرد بهشت نازل کردند و برای حضرت آمنه شربت‌ها از بهشت آوردند که او آشامید. آن حضرت را بعد از ولادت به آب‌های بهشت غسل دادند به عطرهای فردوس معطر کردند.
معجزات ولادت حضرت
در روز ولادت آن حضرت هر بتی که در هر جای عالم بود به رو در افتاد و چهارده کنگره از ایوان کسری فرو ریخت. دریاچه‌ی ساوه که آن را می‌پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادی ساوه که سال‌ها بود کسی آب در آن ندیده بود آب جاری شد. آتشکده‌ی فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و طاق کسری از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است. هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد : جاءَ الحَقّ وَ زَهَقَ الباطلُ، إنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً.
خصوصیات حضرت
هرگز مگس بر بدن آن حضرت نمی‌نشست. هر گاه چشم مبارکش خواب بود دلش بیدار بود، و می‌دید و می‌شنید چنانکه در بیداری می‌دید و می‌شنید. حضرت از قفای خود چنان می‌دید که از پیش روی می‌دید. بر هر حیوانی که سوار می‌شد هرگز پیر و لاغر نمی‌شد. آن حضرت حماری به نام یعفور داشتند. هر زمان که دستور می‌داد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه‌اش می‌رفت و سر بر در می‌کوفت و به اشاره‌ای او را حاضر می‌ساخت. از خصوصیات ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمدند نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد، و چون سر از سجده برداشت دست به سوی آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود، و سپس نوری از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.
معجزات حضرت
پیامبر صلی الله علیه و آله معجزات بسیاری داشت که از جمله‌ی آنها نمونه‌های زیر است:
۱- مستجاب شدن دعای آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران.
۲- سخن گفتن آن حضرت با حیوانات.
۳- آگاهی بر همه‌ی لغت‌ها و قدرت بر سخن گفتن به همه‌ی آنها.
۴- مهر نبوت بر پشت مبارکش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زیادتی می‌کرد.
۵- آب از میان انگشتان مبارکش جاری شد، به قدری که جمع بسیاری سیراب شدند.
۶- سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می‌گفت و مردم می‌شنیدند.
۷- وجود مقدسش در آفتاب سایه‌ای نداشت.
۸- هر گاه آب دهان مبارک به چاهی می‌افکند در آن چاه برکت به هم می‌رسید و پر از آب می‌شد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردی می‌مالید شفا می‌یافت.
۹- دست مبارک آن حضرت به هر طعامی که می‌رسید با برکت می‌شد و از طعام کم جماعت کثیر را سیر می‌کرد.
۱۰- هر گاه بر زمین نرم راه می‌رفت جای پایش نمی‌ماند، و هنگامی که بر سنگ سخت راه می‌رفت اثر پای مبارکش می‌ماند.
روز ولادت حضرت روز شریف و بابرکتی است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد صلی الله علیه و آله حرمت آن را نگه داشته‌اند، و حق این روز را ادا کرده و روزه گرفته‌اند. کسی که ۱۷ ربیع الاوول را روزه بگیرد خداوند متعال ثواب یک سال روزه را به او می‌دهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.
۲- ولادت امام صادق علیه السلام
🔹 در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری ولادت باسعادت امام جعفر صادق علیه السلام در مدینه‌ی منوره اتفاق افتاده است. نام مبارک آن حضرت جعفر و کنیه‌ی شریفش ابو عبد الله و لقب نورانی حضرت صادق است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر علیه السلام، و مادر گرامی آن حضرت جناب ام فروه است، که امام صادق درباره ایشان می‌فرمایند: «مادرم از بانوان پرهیزگار و باایمان و نیکوکار بود؛ و خداوند نیکوکاران را دوست دارد». امام صادق علیه السلام هفت پسر و سه دختر داشتند که عبارتند از امام موسی کاظم علیه السلام، اسماعیل، عبد الله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی، عباس، ام فروه، اسماء، فاطمه. در شمایل آن حضرت گفته‌اند: آن حضرت میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و مو‌های ایشان سیاه و مجعد و بر گونه‌شان خال سیاهی بود.
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۱۵-۱۱۹