تقویم شیعه
چهاردهم ذی الحجه
۱- بخشیدن فدک به حضرت زهرا علیها السلام
در این روز یا شب آن در سال هفتم هجرت، فدک به حضرت زهرا علیها السلام بخشیده شد، و حضرت رسول صلی الله علیه و آله بر این بخشش شاهد گرفتند. قول دیگر در این باره ۱۵ رجب است
اعطای فدک به حضرت فاطمه علیها السلام
بعد از فتح فدک جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد: و آت ذا القربی حقه: حق خویشان را به آنان بده(سوره اسراء، آیه ۲۶) پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: منظور چه کسانی هستند، و این حق کدام است؟ جبرئیل از طرف خداوند عرضه داشت: فدک را به فاطمه علیها السلام عطا کن. پیامبر صلی الله علیه و آله به حضرت زهرا علیها السلام فرمودند: خداوند فدک را برای پدرت فتح کرد، و چون لشکر اسلام آن را فتح نکرده مخصوص من است. خداوند دستور داده آن را به تو بدهم. از سوی دیگر مهریه مادرت حضرت خدیجه علیها السلام بر عهده پدرت مانده و پدرت در قبال مهریه مادرت و به دستور خداوند فدک را به تو عطا می کند. آن را برای خود و فرزندانت بردار و مالک آن باش. حضرت زهرا علیها السلام عرض کرد: تا شما زنده‌اید بر من و مال من صاحب اختیار هستید. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: ترس آن دارم که نااهلان تصرف نکردن تو را در زمان حیاتم، بهانه‌ای قرار دهند و بعد از من آن را از تو منع کنند. حضرت صدیقه علیها السلام عرض کرد: آن گونه که صلاح می‌دانید عمل کنید. پیامبر صلی الله علیه و آله امیر المومنین علیه السلام را فراخواند و فرمودند: سند فدک را به عنوان بخشوده و اعطایی پیامبر بنویس و ثبت کن. علی علیه السلام آن را نوشت و پیامبر صلی الله علیه و آله و ام ایمن شهادت دادند و پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: ام ایمن زنی از اهل بهشت است.
درآمد فدک
رسول خدا صلی الله علیه و آله مردم را در منزل حضرت زهرا علیها السلام جمع نمود و به آنان خبر داد که فدک از آن فاطمه علیها السلام است و از درآمد فدک به عنوان اعطایی فاطمه علیها السلام بین مردم تقسیم کرد. درآمد فدک را سالیانه از هفتاد هزار سکه طلا تا صد و بیست هزار سکه نوشته‌اند. هر سال چشمان بسیاری از نیازمندان منتظر سر رسیدن در آمد فدک بود.
غصب فدک
بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله مأموران ابو بکر به دستور او نماینده حضرت صدیقه علیها السلام را از فدک اخراج کردند و ملک آن را غصب نمودند و درآمد آن را به طور کامل برای مخارج حکومت غاصبانه خود صرف کردند. حضرت صدیقه علیها السلام همان نوشته و سند فدک را که پیامبر صلی الله علیه و آله به امیر المومنین علیه السلام فرمودند و آن حضرت ثبت کرد، عیناً نزد ابو بکر آورد، ولی ابو بکر نه سند را قبول کرد و نه شاهدان را. بعد از ۱۵ روز که از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله گذشته بود، حضرت صدیقه شهیده علیها السلام همراه با جمعی از زنان بنی هاشم به مسجد تشریف بردند و خطبه‌ای ایراد فرمودند که دریایی از معارف، حقایق بلاغت و فصاحت و شرایع اسلامی در آن است. ابو بکر نامه‌ای دال بر باز گرداندن آن به حضرت نوشت، ولی هنگامی که فاطمه زهرا علیها السلام آن سند را در دست داشت و به منزل باز می‌گشت با عمر روبرو شد و او نوشته ابو بکر را با جسارت به ساحت ملکوتی حضرت از او گرفت [و پاره کرد].
۲ـ افشاء سر ولایت توسط عایشه و حفصه
در این روز در سال دهم هجرت در حجة الوداع پیامبر صلی الله علیه و آله به عایشه سری را بیان فرمود و به او تذکر داد که اگر این سر را با کسی بازگو کنی، لعنت خدا و ملائکه و تمامی مردم بر تو باد. عایشه بلافاصله آن سِر را به حفصه گفت. و هر کدام آن سر را به پدرانشان بازگو کردند، و ابو بکر هم عُمَر را در جریان قرار داد. کار به جایی رسید که آن چهار زن و مرد تصمیم گرفتند پیامبر صلی الله علیه و آله را مسموم کنند. جبرئیل پیامبر صلی الله علیه و آله را باخبر کرد و آن حضرت آنها را از توطئه و افشاء سر خبر داد. سپس حفصه را طلاق دادند، ولی بعداً به اصرار بعضی رجوع فرمودند و آیات سوره تحریم نازل شد. به قولی افشاء سر در دوازدهم این ماه واقع شده است.
این دو زن چه کرده بودند که خداوند در سوره تحریم آنها را به زنان [کافر] نوح و لوط علیهما السلام تشبیه نموده است؟! در آخر آیه چهارم این سوره آمده است: اگر شما دو زن یاور هم شوید برای قتل آن حضرت، خداوند و جبرئیل و صالح المومنین ـ یعنی امیر المومنین علیه السلام ـ و ملائکه یاور پیامبر صلی الله علیه و آله هستند. «تظاهروا» در آیه شریفه خطاب به عایشه و حفصه است، و معنایش این است که آنان تعاون بر اذیت پیامبر صلی الله علیه و آله نموده سر آن حضرت را فاش کردند و زنان آن حضرت را اذیت نمودند. عُمَر می‌گوید: مراد از این دو زن که در اذیت پیامبر صلی الله علیه و آله هم پیمان بودند عایشه و حفصه است.
۳- منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا: ۶- ذات عرق
در این روز که دوشنبه بود، امام حسین علیه السلام با اهل بیتش علیهم السلام به منزل ذات عرق رسیدند.
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۶۸-۳۷۲
