سنت هزار پیغمبر در امیر المومنین علیه السلام

سنت هزار پیغمبر در امیر المومنین علیه السلام

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

٤- أبو علي الأشعري، عن محمد بن عبد الجبار، عن صفوان، عن موسى بن بكر، عن الفضيل بن يسار قال: سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: إن في علي عليه السلام سنة ألف نبي من الأنبياء وإن العلم الذي نزل مع آدم عليه السلام لم يرفع، وما مات عالم فذهب علمه، والعلم يتوارث.

امام صادق علیه السلام فرمودند: در علی علیه السلام سنت هزار پیغمبر بود و علمی که با آدم علیه السلام فرود آمد بالا نرفت و عالمی نمیرد که علمش از میان برود و علم به ارث منتقل می‌شود.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۲۲۲، حدیث ۴، چاپ دار کتب الاسلامیة

اعتراف یحیی بن سلامه به ولادت و غیبت امام زمان علیه السلام

اعتراف یحیی بن سلامه به ولادت و غیبت امام زمان علیه السلام

یحیی بن سلامه از علمای اهل تسنن چنین می‌سراید:

الحسن التالي [الثاني] ويتلو تلوه / محمد بن الحسن المفتقد / فإنهم أئمتي وسادتي .....

حسن بعدی [دومی] و به دنبال آن محمد بن الحسن که مفقود شده است [به غیبت رفته است] می‌آید. آنان (ائمه اهل بیت) ائمه من و سرورانم هستند.

المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، تالیف ابن جوزی، جلد ۱۸، صفحه ۱۳۰، چاپ دار الکتب العلمیة

با توجه به کلام صریح این عالم شافعی مذهب، وی هم ولادت فرزند امام حسن عسکری علیهما السلام و هم امامت و هم غیبت ایشان را پذیرفته است.

جایگاه یحیی بن سلامه نزد اهل تسنن

ابن جوزی از علمای بزرگ اهل تسنن در شرح حال یحیی بن سلامه می‌نویسد:

يحيى بن سلامة بن الحسين بن محمد، أبو الفضل الحصكفي ولد بطنزة بعد الستين واربعمائة وهي بلدة من الجزيرة من ديار بكر ونشأ بحصن كيفا وانتقل الى ميافارقين وهو إمام فاضل في علوم شتى وكان يفتي .....

یحیی بن سلامه بن الحسین بن محمد، ابو الفضل الحصکفی: در سال ۴۶۰ هجری در طنزه که منطقه‌ای است در جزیره ی دیار بکر متولد شد و در حصن کیفا رشد یافت و سپس به میافارقین رفت. وی امامی فاضل در علوم مختلف بود و مفتی بود (فتوا می‌داد) .....

المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، تالیف ابن جوزی، جلد ۱۸، صفحه ۱۲۸، چاپ دار الکتب العلمیة

اللهم عجل لولیک الفرج

تقویم شیعه: بیست و دوم جمادی الاول

تقویم شیعه

بیست و دوم جمادی الاول

وفات جناب قاسم بن موسی بن جعفر علیهم السلام

در این روز سید جلیل و بزرگوار صاحب کرامات؛ جناب قاسم بن امام کاظم علیهما السلام وفات نمود؛ و به قولی وفات آن حضرت در اول ذی الحجه بوده است. بعد از شهادت حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام و قتل و زندانی شدن سادات حضرت قاسم از مدینه خارج شد و در باخمرا از حوالی شهر حله مهمان شیخ قبیله به نام شیخ سلیمان شد و آنجا کار می‌کرد و سپس ازدواج کرد و بعد از فوت در باخمرا دفن شد.

حضرت کاظم علیه السلام به این بزرگوار علاقه‌ی فراوانی داشت. کلینی رحمه الله می‌فرماید: یکی از فرزندان امام کاظم علیه السلام را حالت موت روی داد و آن حضرت به قاسم فرمود: فرزندم، برخیز و در بالین برادرت سوره صافات بخوان. قاسم رحمه الله شروع به خواندن آن سوره کرد تا رسید به آیه مبارکه «أهُم اَشَدُّ خَلقاً اَم مَن خَلَقنا» که برادرش از سکرات موت راحت شد و جان داد.

مزار شریفش در هشت فرسخی حله زیارتگاه عموم مردم است، و علما و اخیار به زیارت او عنایتی خاص دارند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۵۴-۱۵۵

تنها راه رسیدن به توحید معصومین علیه السلام می‌باشند

تنها راه رسیدن به توحید معصومین علیه السلام می‌باشند

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

۱۰- محمد بن أبي عبد الله رفعه، عن يونس بن عبد الرحمن، قال: قلت لأبي الحسن الأول عليه السلام: بما أوحد الله؟ فقال: يا يونس لا تكونن مبتدعا، من نظر برأيه هلك، ومن ترك أهل بيت نبيه صلى الله عليه وآله ضل، ومن ترك كتاب الله وقول نبيه كفر.

یونس بن عبد الرحمن گوید: به امام کاظم علیه‏ السلام عرض کردم توحید الهی را چگونه بیابم؟ فرمودند: در علم توحید و خداشناسى بدعت‏گذار مباش و در این راه با پاى خود گام مزن، هر کس بر اساس نظر خویش بنگرد هلاک خواهد شد، و هر کس اهل بیت پیامبرش را واگذارد گمراه خواهد شد، و هر کس کتاب خدا و گفتار رسولش را وانهد کافر خواهد شد.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ‏۱، صفحه ۵۶، حدیث ۱۰، چاپ دار الکتب الاسلامیة

شمه‌ای از فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شمه‌ای از فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

۷- حدثنا أبي رحمه الله، قال: حدثنا إبراهيم بن عمروس الهمداني بهمدان، قال: حدثنا أبو علي الحسن بن إسماعيل القحطبي، قال: حدثنا سعيد بن الحكم بن أبي مريم، عن أبيه، عن الاوزاعي، عن يحيى بن أبي كثير، عن عبد الله بن مرة، عن سلمة بن قيس، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: علي في السماء السابعة كالشمس بالنهار في الارض، وفي السماء الدنيا كالقمر بالليل في الارض، أعطى الله عليا من الفضل جزءا لو قسم على أهل الارض لوسعهم، وأعطاه من الفهم جزءا لو قسم على أهل الارض لوسعهم، شبهت لينه بلين لوط، وخلقه بخلق يحيى، وزهده بزهد أيوب، وسخاءه بسخاء إبراهيم، وبهجته ببهجة سليمان بن داود، وقوته بقوة داود. له اسم مكتوب على كل حجاب في الجنة، بشرني به ربي وكانت له البشارة عندي، علي محمود عند الحق، مزكى عند الملائكة، وخاصتي وخالصتي، وظاهرتي و مصباحي، وجنتي ورفيقي، آنسني به ربي عز وجل، فسألت ربي أن لا يقبضه قبلي، وسألت أن يقبضه شهيدا، أدخلت الجنة فرأيت حور علي أكثر من ورق الشجر، وقصور علي كعدد البشر. علي مني وأنا من علي، من تولى عليا فقد تولاني، حب علي نعمة، واتباعه فضيلة، دان به الملائكة، وحفت به الجن الصالحون، لم يمش على الارض ماش بعدي إلا كان هو أكرم منه عزا وفخرا ومنهاجا، لم يك قط عجولا، ولا مسترسلا لفساد، ولا متعندا، حملته الارض فأكرمته، لم يخرج من بطن أنثى بعدي أحد كان أكرم خروجا منه، ولم ينزل منزلا إلا كان ميمونا، أنزل الله عليه الحكمة، ورداه بالفهم، تجالسه الملائكة ولا يراها، ولو أوحي إلى أحد بعدي لاوحي إليه، فزين الله به المحافل، وأكرم به العساكر، وأخصب به البلاد، وأعز به الاجناد، مثله كمثل بيت الله الحرام، يزار ولا يزور، ومثله كمثل القمر إذا طلع أضاء الظلمة، ومثله كمثل الشمس إذا طلعت أنارت الدنيا، وصفه الله في كتابه، ومدحه بآياته، ووصف فيه آثاره، وأجرى منازله، فهو الكريم حيا والشهيد ميتا.

سلمه بن قیس گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: علی علیه السلام در آسمان هفتم مثل خورشید تابان ظهرگاهی می‌درخشد و در آسمان دنیا مثل ماه درخشنده شب است. خداوند از فضیلت به علی بهره‌ای عطا کرده است که اگر در میان ساکنان زمین پراکنده شود، همگی نصیب می‌بردند. همچنین از فهم به او بهره‌ای داده است که اگر میان مردمان زمین پخش شود، همه بهره‌مند می‌شوند. علی علیه السلام در نرم‌خویی به لوط پیامبر، خلق و خوی به یحیی، در زهد به ایوب، در سخاوت به ابراهیم خلیل، در نشاط مثل سلیمان بن داود، در توانمندی به حضرت داود علیهم السلام شباهت دارد. روی پرده‌های بهشت نام علی نوشته شده است. پروردگارم به من مژده داد که علی به وجود می‌آید. نزد من برای او مژده‌ای است بر ستوده بودنش نزد حق و پاک بودنش در جمع فرشتگان. على علیه السلام تربیت شده مخصوص من است و نیز اعلان و چراغ هدایت من و بهشت من است و همچنین همدم من. پروردگارم مرا به وجود على انس بخشید پس از خداوندم خواستم که او را قبل از من قبض روح نکند و نیز خواستم که فیض شهادت را پس از من نصيب على سازد، من وارد بهشت شدم در حالی که دیدم حوریان علی بیش از برگ درختان و قصرهای علی به شمار انسان‌هاست. على از من و من از علی هستم. هر که ولایت علی را بپذیرد، مرا پذیرفته است. دوست داشتن على نعمت و پیروی کردن از او فضیلت است که فرشتگان آن را باور دارند و جن‌های صالح به او می‌پیوندند. بی‌گمان پس از من بهتر از علی بر زمین قدم نمی‌گذارد. على عزت است و مایه مباهات و راهنمای راه خداست. علی نه شتاب‌زده است و نه در تباهی سهل‌انگاری دارد و نه عناد می‌ورزد. زمین علی را حمل می‌کند و او را گرامی می‌دارد. پس از من، گرامی‌تر از علی را مادری نزاییده است. علی به هر جا فرود آمده، آنجا را مبارک ساخته است. خداوند حکمت را بر او نازل کرده و آن را با فهمش پوشانده است، فرشتگان همنشین علی هستند و او آن‌ها را نمی‌بیند. اگر بنا بود پس از من به کسی وحی شود، به علی وحی می‌شد. خداوند به سبب وجود علی محافل را آراسته و لشکریان را گرامی داشته و شهرها را سبزی بخشیده و به سپاهیان عزت ارزانی داشته است. مثل علی، خانه خداست که حاجیان به زیارتش می‌روند، در حالی که به زیارت کسی نمی‌رود. علی به ماه می‌ماند که وقتی در تاریکی طلوع می‌کند، ظلمت و تاریکی را از بین می‌برد. بر آمدن در تاریکی‌ها پرتو می‌افکند. علی مثل خورشید است که به هنگام طلوع همه جا را روشن می‌کند. خداوند در کتاب خود او را وصف کرده و در کلام خویش او را ستوده است و نیز آثارش را در او توصیف کرده و در منازل کرامت، روانش ساخته است. پس او در زندگی بزرگ و در مرگ شهید است.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۲، حدیث ۷، صفحه ۱۸، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات