امیر المومنین علیه السلام فرمودند:
الا و ان من البلاء الفاقة ، و اشد من الفاقة مرض البدن ، و اشد من مرض البدن مرض القلب .
بدانید که از جمله گرفتاری‌ها و بلاها فقر و بی‌چیزی است، و سخت‌تر از فقر، بیماری تن و جسم است، و سخت‌تر از بیماری، جسم بیماری قلب و دل است. (چون نتیجه امراض روحی و معنوی از دست دادن آخرت است، پس علاج امراض روحی مهم تر از علاج امراض جسم و بدن می‌باشد).
نهج البلاغة، حكمت ۳۸۱
بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۸)
(١٤١) القِنْيَةُ أَحْزانٌ
ثروت، اندوه آور است.
(١٤٢) اليَقْظَةُ نُورٌ
بيداری، نور است.
(١٤٣) الغَفْلَةُ غُرُورٌ
غفلت، فریبنده است.
(١٤٤) المَكْرُ لُؤْمٌ
فریب، فرومایگی است.
(١٤٥) الخَدِيعَةُ شُؤمٌ
فریب دادن زشتی است.
(١٤٦) البُخْلُ فَقْرٌ
بخیلی، تهی دستی است.
(١٤٧) الخِيٰانَةُ قَدْرٌ
خیانت، بی‌وفایی است.
(١٤٨) الشَّكُ كُفْرٌ
ترديد (در دین)، کفر است.
(١٤٩) الإِحْسٰانُ مَحَبَّةٌ
نیکوکاری، دوستی است.
(١٥٠) الشُّحُّ مَسَبَّةٌ
بخل، دشنام آور است.
(١٥١) العَقْلُ قُرْبَةٌ
خردمندی، خویشاوندی است.
(١٥٢) الحُمْقُ غُرْبَةٌ
بی‌خردی، تنهایی است.
(١٥٣) الْإِثٰارُ فَضيلَتٌ
از خود گذشتگی، برتری است.
(١٥٤) الْإِحْتِكٰارُ رَذيلَةٌ
احتکار، پستی است.
(١٥٥) الْأَمانَةُ صِيانَةٌ
امانت، نگهبانی است.
(١٥٦) الْإِذاعَةُ خِيانَتٌ
فاش کردن راز، خيانت است.
(١٥٧) تَّقيَّةُ دِيانَةٌ
نهانکاری، دینداری است.
(١٥٨) تَّقْويٰ تُعِزُّ
پرهیزکاری، ارجمندی می‌آورد.
(١٥٩) الفُجُورُ يُذِلُّ
گناهان، خواری می‌آورند.
(١٦٠) الحَزْمُ صِناعَةٌ
دورانديشی، هنر است.
حسن بن محمد بن صالح بزاز می‌گوید: از امام حسن عسکری علیه السلام شنیدم که می‌فرمودند:
إنَّ ابني هُوَ القائِمُ مِن بَعدي ، وَ هُوَ الَّذي تَجري فيهِ سُنَنَ الأنبياءِ بِالتَعميرِ وَ الغَيبَةِ ، حَتَّى تَقسُوَ القُلوبُ لِطولِ الأمَدِ ، فَلا يَثبُتُ عَلَي القَولِ بِهِ إلّا مَن كَتَبَ الله عزّوجلّ في قَلبِهِ الإيمانَ ، وَ أيَّدَهُ بِروحٍ مِنهُ.
پسر من همان قائم پس از من است، که قانون و تقدیر خدا نسبت به طول عمر و غیبت پیامبران در مورد او جاری می‌شود ؛ تا آن جا که دل‌ها به خاطر طول مدت غیبت سخت گردد، پس کسی بر اعتقاد به او ثابت نمی‌ماند جز کسی که خدای بزرگ ایمان را در دل او نوشته باشد و او را به روحی از جانب خود تأیید کند.
کمال الدین، تألیف شیخ صدوق رحمه الله، جلد ۲، صفحه ۵۲۴، حدیث ۴
مردم سه دسته‌اند
علي بن إبراهيم، عن محمد بن عيسى، عن يونس، عن جميل، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: سمعته يقول يغدوا الناس على ثلاثة أصناف: عالم ومتعلم وغثاء، فنحن العلماء وشيعتنا المتعلمون وسائر الناس غثاء.
امام صادق علیه السلام فرمود: مردم سه دسته می‌شوند: دانشمند و دانشجو و خاشاک روی آب. ما دانشمندانیم و شیعیان ما دانشجویان و مردم دیگر خاشاک روی آب.
الکافی، تألیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، کتاب فضل العلم باب اصناف الناس، حدیث ۴
بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۷)
(١٢١) الكِذْبُ فَضّٰاحٌ
دروغگویی، رسوا کننده است.
(١٢٢) العِلْمُ عِزٌّ
دانش، ارجمندی است.
(١٢٣) الطّٰاعَةُ حِرْزٌ
فرمان خدا بردن، پناه است.
(١٢٤) الصَّبْرُ مَرْفَعَةٌ
شكیبایی، بزرگی آورد.
(١٢٥) الجَزَعُ مَنْقَصَةٌ
بی‌تابی، سستی پایه است.
(١٢٦) الشَّجٰاعَةُ زَيْنٌ
دلاوری، زیور است.
(١٢٧) الجُبْنُ شَيْنٌ
ترس، زشتی است.
(١٢٨) الْإِصٰابَةُ سَلامَةٌ
درست رفتاری، تندرستی است.
(١٢٩) الخَطٰاءُ مَلْامَةٌ
اشتباه، سرزنش‌آور است.
(١٣٠) العَجَلَةُ نَدٰامَةٌ
حاصل شتاب، پشیمانی است.
(١٣١) الرِزْقُ مَقْسومٌ
روزی، قسمت شده است.
(١٣٢) الحَريصُ مَحْرومٌ
حریص، ناکام است.
(١٣٣) البَخيلُ مَذْمومٌ
بخیل، نکوهیده است.
(١٣٤) الحَسودُ مَغْمومٌ
حسود، اندوهناک است.
(١٣٥) الظّٰالِمُ مَلُومٌ
ستمگر، سرزنش شده است.
(١٣٦) الجَفٰاءُ شَيْنٌ
بدرفتاری، زشت است.
(١٣٧) المَعْصِيَةُ حَيْنٌ
نافرمانی خداوند، نابودی است.
(١٣٨) الحازِمُ يَقْظٰانٌ
دوراندیش، بیدار است.
(١٣٩) الغٰافِلُ وَسْنانٌ
غفلت زده، خواب است.
(١٤٠) الحِرْمٰانُ خِزْلٰانٌ
محرومیت، خواری است.