حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

دلاوری حضرت عباس علیه السلام در جنگ صفین

مرحوم آیت الله کلباسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

در بعضی کتب از متتبعین نقل شده که عباس علیه‏ السلام عضد و عون (یار و یاور و پشتیبان) برادرش امام حسین علیه‏ السلام بود در روزی که لشگر معاویه را از کنار فرات دور کردند و شریعه را به تصرف اصحاب امیر المومنین علیه‏ السلام درآوردند. و روایت کرده که: روزی از ایام جنگ صفین جوان نقابداری در سن پانزده یا هفده سالگی، از لشگر علی امیر المومنین علیه‏ السلام به مبارزت بیرون آمد که از او هیبت و سطوت ظاهر بود و اصحاب معاویه از رفتن به مبارزت او ترسیدند. پس معاویه گفت به مرد شجاعی از اصحابش که او را ابن‏ شعثاء می‏‌گفتند که تو بیرون رو به مبارزت این جوان. او گفت اهل شام مرا با ده هزار سوار برابر می‏‌کردند و هفت پسر دارم، یکی را می‏‌فرستم. او را به قتل رساند و آن هفت پسر را واحدا بعد واحد فرستاد و آن جوان نقاب‏دار همه را به جهنم فرستاد. پس ابن‏ شعثاء خود به مبارزت قدم جرأت برداشت. آن جوان بر او حمله کرد و آن مرد را نیز به هفت پسرش در درک جهنم ملحق نمود و دیگر کسی جرأت مبارزت او ننمود. پس مولای متقیان علی علیه‏السلام او را ندا فرمود و به نزد خود طلبید. چون مراجعت فرمود و نقاب از صورت مبارک برداشت، دیدند که قمر بنی‏ هاشم ابو الفضل العباس علیه‏ السلام است.

مرحوم کلباسی در ادامه می‌نویسد:

صحت این خبر را می‏‌توان تصدیق نمود. زیرا که امیر المومنین علیه‏ السلام در سنه (سال) چهلم از هجرت شهید شد و واقعه‏ کربلا در شصت و یک از هجرت بوده و ابو الفضل علیه‏ السلام به روایت خوارزمی در مناقب در جنگ صفین مرد تام و کاملی بوده و در واقعه کربلا سی و چهار یا سی و پنج ساله بوده است.

خصائص العباسية، تالیف آیت الله محمد ابراهیم کلباسی نجفی، صفحه ۱۰۹، چاپ انتشارات آرام دل