تقویم شیعه: تتمه ذی القعده

تقویم شیعه

تتمه ذی القعده

صلح حدیبیه

در سال ششم هجرت در ماه ذی القعده پیامبر صلی الله علیه و آله برای اعمال عمره قصد مکه فرمودند. تعداد مسلمانان همراه با آن حضرت ۱۲۲۰ یا ۴۰۰ نفر بودند، و برای قربانی ۷۰ شتر به همراه خود بردند. آنان از مسجد شجره احرام بستند، و در یک منزلی مکه در محلی به نام حدیبیه بر سر چاهی توقف نمودند. آب چاه به اندک زمانی تمام شد و چون به آن حضرت خبر دادند، به معجزه نبوت آب چاه آن قدر زیاد شد که مثل چشمه می‌جوشید. کفار از حرکت باخبر گشته مانع ورود حضرت به مکه شدند. آن حضرت بیعتی دیگر به نام بیعة رضوان از اصحاب گرفتند. قرار شد آن حضرت سال بعد حج و عمره را قضا کنند و قرار دادی بین مسلمین و کفار منعقد شد، که طبق شروطی تا ده سال جنگ بین آنان نباشد. گروهی از صحابه از این صلح دلتنگ شدند، و عمر بن خطاب گفت: در نبوت محمد شک نکردم مانند روز حدیبه، به پیامبر صلی الله علیه و آله می‌گفت: ما چگونه به این خواری گردن نهیم و به این مصالحه رضایت دهیم. حضرت فرمودند: من پیامبر خدایم و کاری جز حکم خداوند نمی‌کنم. عمر گفت: تو به ما گفتی به زیارت کعبه می‌رویم و عمره انجام می‌دهیم، پس چه شد؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: آیا گفتم امسال این کار انجام می‌شود؟ عمر گفت: نه! فرمود: پس چرا مجادله می‌کنی؟ در بازگشت از حدیبیه سوره فتح بر آن حضرت نازل شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۳۶-۳۳۷

اعتراف ذهبی ناصبی به فضائل امام جواد علیه السلام

اعتراف ذهبی ناصبی به فضائل امام جواد علیه السلام:

محمد بن الرضا علي بن الكاظم ... كان من سروات آل بيت النبيّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. وكان أحد الموصوفين بالسّخاء، ولذلك لُقِّب بالجواد.

محمد بن رضا (امام جواد علیه السلام) از بزرگان اهل بیت (علیهم السلام) و یکی از افرادی بود که به سخاوت مشهور و به همین جهت به جواد ملقب شد.

تاریخ الاسلام، تالیف ذهبی، جلد ۱۵، صفحه ۳۸۵، چاپ دار الکتاب العربی

تقویم شیعه: آخر ذی القعده

تقویم شیعه

آخر ذی القعده

شهادت امام جواد علیه السلام

در این روز در سال ۲۲۰ هجری قمری امام جواد علیه السلام به زهر معتصم لعنت الله علیه به شهادت رسیدند، و هنگام شهادت از سن مبارکشان ۲۵ سال و سه ماه و ۱۲ روز گذشته بود. در شهادت آن حضرت ۵ ذی القعده، ۵ ذی الحجه سال ۲۱۹ هجری قمری، ۶ ذی الحجه ۲۵ ذی الحجه هم گفته شده است. بعد از شهادت حضرت رضا علیه السلام، مأمون لعنت الله علیه جواد الائمه علیه السلام، مأمون جواد الائمه علیه السلام را به بغداد طلبید و دخترش ام الفضل لعنت الله علیها را به آن حضرت تزویج نمود. پس از مدتی که آن حضرت از سوء معاشرت مأمون بسیار ناراحت بودند برای حج به مکه تشریف بردند. سپس به مدینه رفتند و در آنجا بودند تا مأمون به درک واصل شد و معتصم برادر او خلافت را غصب کرد. معتصم حسادتی خاصی نسبت به آن حضرت داشت، و آن امام معصوم علیه السلام را همراه ام الفضل به بغداد احضار کرد. آن حضرت در حضور اکابر شیعه و ثقات اصحاب خود در مدینه امام هادی علیه السلام را امام بعد از خود معرفی کردند و ودایع امامت را تسلیم ایشان نمودند و در ۲۸ محرم سال ۲۲۰ هجری قمری وارد بغداد شدند. ام الفضل به تحریک عمویش معتصم و به قولی جعفر بن مأمون، امام علیه السلام را در سن ۲۵ سالگی مسموم کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۳۵-۳۳۶

تصریح به امامت معصومین علیهم السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

تصریح به امامت معصومین علیهم السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

۲۸- حدثنا على بن أحمد بن محمد بن عمران الدقاق رضى الله عنه قال: حدثنا محمد بن أبي عبد الله الكوفى عن موسى بن عمران النخعي عن عمه الحسين بن يزيد النوفلي عن الحسن بن على بن أبي حمزه عن أبيه عن يحيى بن أبي القاسم عن الصادق جعفر بن محمد عن أبيه عن جده عن على عليهم السلام قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله الائمه بعدى اثنا عشر اولهم على بن أبي طالب وآخرهم القائم هم خلفائي واوصيائى واوليائي وحجج الله على امتى بعدى المقر بهم مؤمن والمنكر لهم كافر.

حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: امامان بعد از من دوازده تن هستند، اول ایشان علی بن ابی طالب علیهما السلام و آخرشان قائم علیه السلام است، ایشان خلفا و اوصیا و اولیاء من و حجت‌های خدا بر امت من هستند، بعد از من کسی که به ولایت ایشان اقرار کند مومن و کسی که ولایت ایشان را انکار کند کافر است.

عیون اخبار الرضا، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، باب ۶، حدیث ۲۸، صفحه ۶۱-۶۲، چاپ منشورات الشریف الرضی

علم غیب امام رضا علیه السلام

علم غیب امام رضا علیه السلام

برسى قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

و من ذلك أن رجلا من الواقفة جمع مسائل مشكلة في طومار، و قال في نفسه: إن عرف معناه فهو ولي الأمر، فلما أتى الباب، وقف ليخف الناس من المجلس، فخرج إليه خادم و بيده رقعة فيها جواب مسألة بخط الإمام (عليه السلام) فقال له الخادم: أين الطومار؟ فأخرجه، فقال له: يقول لك ولي اللّه هذا جواب ما فيه. فأخذه و مضى‌ .

مردی از واقفی‌ها مسائل مشکلى را جمع‏‌آوری کرده و در طومارى نوشت و با خودش گفت: اگر [حضرت] رضا (علیه السلام) پاسخ این مسائل را بداند، او امام و ولی امر است. وقتی کنار درب امام رضا علیه السلام رسید، منتظر شد تا مجلس کمی خلوت شود، در این حال خادم حضرت بیرون آمد در دستش نامه‏‌ای بود که در آن پاسخ همه سوالات او به خط مبارک امام رضا علیه السلام نوشته شده بود. خادم به او گفت: آن طوماری كه نوشتی کجاست؟ او طومار را بیرون آورد. خادم به آن مرد گفت: ولی خدا به تو می‌فرماید: در این نامه، پاسخ مسائلی است كه در طومار نوشته‏‌ای. آن مرد نامه را گرفت و رفت.

مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، صفحه ۹۶، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات