تقویم شیعه: یکم محرم

تقویم شیعه

یکم محرم

۱- آغاز ایام حسینی

اولین روز از ماه حزن و اندوه آل محمد علیهم السلام است، که همه انبیاء و ملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام محزون‌اند. باید گفت: ماه حزن و اندوه تمام عالم است، چرا که همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره سید الشهداء علیه السلام را از عرش خدا رو به زمین می‌آویزند و حزن و اندوه عالم را فرا می گیرد. همچنین آغاز مجالس عزاداری حضرت ابا عبد الله علیه السلام است، که مردم را به امور اعتقادی خویش آشنا می‌کند، و دستورات دین خود را از حسینیه‌ها و تکایا و مساجد به خانه‌های فکر و دل خود به ارمغان می‌برند. شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام و اشک بر آن حضرت، از وظایف ما در زمان غیبت امام زمان علیه السلام است.

۲- ماجرای شعب ابی طالب علیه السلام

در پی بالا گرفتن قدرت اسلام پس از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله، قریش پیمان‌نامه‌ای نوشتند و طی آن قرار گذاشتند با بنی هاشم تکلم نکنند و با آنان هم سفره و همنشین نشوند و معامله ننمایند؛ و آنان را به گونه‌ای در فشار قرار دهند که پیامبر صلی الله علیه و آله را به قریش تحویل دهند تا آن حضرت را به قتل برسانند. حضرت ابو طالب علیه السلام بنی هاشم را به دره‌ای که منتسب به آن حضرت بود برد، و اطراف آن را محکم کرده و برای حفظ جان پیامبر صلی الله علیه و آله شبانه روز کمر همت بست. آن حضرت شب‌ها با شمشیر پروانه‌وار گرد شمع وجود پیامبر صلی الله علیه و آله می‌گردید و می‌فرمود: تا زنده‌ام دست از یاری او بر نمی‌دارم. او در هر شب چند بار محل خواب پیامبر صلی الله علیه و آله را تغییر می‌داد و عزیزترین فرزند خود یعنی امیر المومنین علیه السلام را به جای آن حضرت می‌خوابانید، و روز فرزندان خود و فرزندان برادرانش را به حفاظت از آن حضرت می‌گماشت. در مدتی که در شعب بودند بر آن حضرت و مسلمانان بسیار سخت گذشت، تا آنجا که شب‌ها صدای گریه اطفال گرسنه اطفال بنی هاشم را ساکنین اطراف شعب می‌شنیدند. پس از دو سال و چند ماه خداوند موریانه را مأمور کرد، و پیمان‌نامه آنان را از بین برد به جز اسماء الهی که در آن بود. حضرت ابو طالب علیه السلام این خبر را به کفار داد، و آنان با دیدن چنین معجزه‌ای دست از تصمیم خود برداشتند و بنی هاشم به خانه‌های خود بازگشتند.

۳- جنگ ذات الرقاع

در سال چهارم هجرت - به تحریک کفار قریش - بین مسلمانان و قبایلی که اطراف مدینه زندگی می‌کردند و قصد محاصره مدینه را داشتند جنگی در گرفت. پیامبر صلی الله علیه و آله با ۴۰۰ یا ۷۹۰ نفر از مدینه بیرون رفتند. در این غزوه حضرت نماز خوف خواندند و جنگ تا سه روز طول کشید تا شر آنان دفع شد. این واقعه به قولی در ۱۵ جمادی الاولی بوده است.

۴- اولین جمع آوری زکات

در روز اول محرم پیامبر صلی الله علیه و آله برای اولین بار مأمورانی را برای جمع آوری زکات و صدقات به اطراف مدینه فرستاد.

۵- منازل امام حسین علیهم السلام تا کربلا: ۲۱- قصر مقاتل

در این روز که چهارشنبه بود امام حسین علیه السلام به قصر مقاتل نزول اجلال فرمودند. مشهور است که در این منزل امام حسین علیه السلام با عبید الله بن حر جعفی ملاقات نمودند و دعوت به یاری نمودند، ولی او اجابت نکرد و بعداً پشیمان شد. و در ادامه این روز حضرت به نینوا رسیدند.

کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام

در روز اول محرم ریان بن شبیب خدمت امام رضا علیه السلام رسید. حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب، مردم عرب در زمان جاهلیت جنگ را در ایام محرم حرام می‌دانستند؛ ولی این امت احترام این ماه را از بین بردند و حرمت پیامبر صلی الله علیه و آله را رعایت نکردند. در این ماه خون ما را حلال دانستند، و هتک حرمت ما را کردند و فرزندان و زنان ما را اسیر نمودند، و سراپرده ما را آتش زدند و اموال ما را غارت کردند و رعایت احترام رسول خدا صلی الله علیه و آله را در باره ما ننمودند. همانا روز شهادت حسین علیه السلام پلک چشمان ما را مجروح کرد و اشک‌های ما را روان ساخت و دل ما را سوزاند؛ و عزیز ما را در زمین کربلا ذلیل کرد و نزد ما محنت و بلا را تا روز جزا به ارث گذارد. پس گریه کنندگان باید بر حسین علیه السلام بگریند، زیرا که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین می برد. ای پسر شبیب، اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی علیهما السلام گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند چنانکه گوسفند را می‌کشند، و با آن حضرت ۱۸ نفر از اهل بیت او کشته شدند که روی زمین شبیه و نظیری نداشتند. آسمان‌های هفتگانه و زمین ها در شهادت آن حضرت گریستند. چهار هزار ملک روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمده بودند و دیدند حضرت شهید شده‌اند. لذا پریشان و غبار آلود به مجاورت آن قبر مطهر مأمور شدند، تا حضرت قائم علیه السلام ظهور کند و از یاران او باشند و شعارشان «یا لثارت الحسین» است. ای پسر شبیب، اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی محزون باش برای حزن ما و شاد باش در شادی ما؛ و بر تو باد ولایت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد خداوند متعال او را با همان سنگ محشور می‌کند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۵-۱۸

تقویم شیعه: محرم الحرام

تقویم شیعه

محرم الحرام

ماه محرم ماه پر حادثه ای است که اعظم آن‌ها شهادت سید الشهداء علیه السلام است. در روزهای ۱ ،۲، ۳، ۴، ۶، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۵، ۱۹، ۲۰، ۲۳، ۲۵، ۲۶، ۲۸ و ۲۹ این ماه وقایع رخ داده که اکثر آن‌ها مربوط به واقعه کربلاست. نزدیک شدن امام حسین علیه السلام به کربلا، ورود حضرت به این سرزمین و نامه برای اهل کوفه، ورود عمر بن سعد به کربلا، فتوای شریح قاضی به قتل امام حسین علیه السلام و تراکم لشکر یزید، ملاقات امام حسین علیه السلام با ابن سعد، منع آب از امام حسین علیه السلام، محاصره خیمه‌ها در کربلا، آمدن امان نامه برای فرزندان ام البنین علیهم السلام، در خواست تأخیر جنگ، آمدن لشکر تازه نفس به کربلا، خطابه امام حسین علیهم السلام برای اصحابش، سخنان امام علیه السلام با اهل بیتش، سخنان حضرت زینب کبری علیها السلام با امام حسین علیه السلام، همه اینها مراحلی از واقعه کربلاست که قبل از شهادت امام حسین علیه السلام در ماه محرم بوقوع پیوسته است. شهادت سید الشهداء امام حسین علیه السلام، شهادت قمر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام، شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام، شهادت قاسم بن حسن علیهما السلام، شهادت باب الحوائج علی اصغر علیه السلام، شهادت عبد الله بن حسن علیه السلام، شهادت حبیب بن مظاهر اسدی و مسلم بن عوسجه، شهادت حر بن یزید ریاحی و جون غلام ابی ذر غفاری، و شهادت اصحاب باوفای امام حسین علیه السلام، شهادت زوجه وهب به دست غلام شمر، جلوه‌های بزرگ‌ترین پرونده شهادت است که در ماه محرم تحقق یافته است. آمدن ذو الجناح با یال خونین به خیمه فاطمیات، ماتم و ناله و گریه پردگیان حرم بر سید الشهداء علیه السلام و اولاد او، غارت اموال از خیام امام حسین علیه السلام، غارت لباس و زره از بدن مطهر شهدای کربلا، به آتش کشیدن خیمه های آل الله، فرار فاطمیات و علویات در بیابان‌ها، شهادت دختران کوچک در کنار خیمه‌ها، جدا شدن سرهای مطهر امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحاب، وقایعی است که پس از شهادت امام حسین علیهم السلام به وقوع پیوسته، و همه در ماه محرم بوده است. رأس مطهر امام حسین علیه السلام در تنور خولی لعنت الله علیه در کوفه، حرکت کاروان اسرار از کربلا، حرکت اهل بیت امام حسین علیه السلام به سوی کوفه، دفن شهدای کربلا، ورود اهل بیت علیهم السلام به کوفه، اسرای اهل بیت علیهم السلام در مجلس ابن زیاد، اسرای اهل بیت علیهم السلام در زندان کوفه، خبر شهادت امام حسین علیهم السلام در مدینه و شام، شهادت عبد الله بن عفیف، وقایعی است که در ماه محرم کوفه به خود دیده است و سپس اهل بیت علیهم السلام در شهرهای عراق و شام گردانده شدند و در همین ماه بود که با شام رسیدند. وقایع دیگری در ماه محرم اتفاق افتاده که برخی قبل و بعضی دیگر بعد از واقعه کربلا بوده است ماجرای شعب ابی طالب علیه السلام، جنگ ذات الرقاع، اولین جمع آوری زکات، نوشتن صحیفه ملعونه، وفات حذیفه بن یمان قبل از ماجرای کربلا در ماه محرم بوقوع پیوسته است. قیام مردم مدینه بر علیه یزید پس از شهادت امام حسین علیه السلام، قتل ابن زیاد لعنت الله علیه، وفات ام سلمه و ماریه قبطیه دو همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله، شهادت حضرت سجاد علیه السلام، خروج زید بن علی بن حسین علیه السلام، کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام، تبعید امام جواد علیه السلام، وقایعی است که پس از شهادت امام حسین علیه السلام در ماه محرم اتفاق افتاده و ان شاء الله قیام حضرت مهدی علیه السلام نیز در ماه محرم و در روز عاشورا خواهد بود. این‌ها خلاصه وقایعی بود که در ماه محرم الحرام رخ داده، که ان شا الله به تفصیل آن‌ها خواهیم پرداخت.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۳-۱۴

تقویم شیعه: آخر ذی الحجه

تقویم شیعه

آخر ذی الحجه

۱- مرگ پدر ابو بکر

در آخر سال ۱۳ هجری قمری ابو قحافه عثمان بن عامر، پدر ابو بکر در سن ۹۷ یا ۹۹ یا ۱۰۴ سالگی از دنیا رفت. ابو قحافه در روز فتح مکه اسلام آورد، و در زمان عمر، بعد از شش ماه و چند روز از مرگ ابو بکر مرد.

۲- مرگ هند جگر خوار لعنت الله علیها

در سال ۱۳ هجری قمری در روز مرگ ابو قحافه، هند جگر خوار همسر ابو سفیان و مادر معاویه بدرکات جحیم شتافت. هند به ظاهر همسر ابو سفیان و مادر معاویه و عتبه و یزید بود، اما از صاحبان پرچم بود که مردها به او مراجعه می‌کردند، و میل زیادی به غلامان سیاه داشت، ولی هر گاه بچه سیاهی می‌زایید او را می‌کشت. معاویه را به چهار کس نسبت می‌دهند: مسافر بن ابی عمرو، عماره بن ولید بن مغیره، عباس و صباح که این ملعون مغنی عماره بن ولید و جوانی خوش سیما بود و کارگری ابوسفیان می‌نمود. هند با او الفتی خاص داشت و لذا علمای انساب عتبه بن ابی سفیان را هم از صباح می‌دانند. هنگامی که هند به معاویه بارور شد مایل نبود او را در خانه بزاید. لذا کنار کوه اجیاد آمد و آنجا وضع حمل کرد و به این دلیل است که حسان می‌گوید: «لمن الصبی بجانب البطحاء - فی التراب ملقی غیر ذی مهد» فرزندی که در کنار بیابان مکه بدون گهواره روی زمین رها شده از آن کیست؟

سوابق سوء خاندان معاویه با اسلام

از این زن و شوهر و فرزندش معاویه و نوه‌اش یزید، اذیت‌ها و جسارت‌ها به پیامبر صلی الله علیه و آله و امیر المومنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام رسید که در کتب تاریخ و روایات به تفصیل ذکر شده است. از آن جمله در مسیر حرکت کفار قریش به طرف احدی برای جنگ با پیامبر صلی الله علیه و آله، هند قصد داشت قبر مادر آن حضرت جناب آمنه بنت وهب علیها السلام را نبش کند و جسارت کند، چه اینکه پدر و مادر و عموی هند در بدر کشته شده بودند. ولی کفار قریش مانع شدند و گفتند این رسم می‌شود و مردگان ما را هم این چنین می‌کنند. هند گفت: باید محمد یا علی یا حمزه را بکشم! این بود که وحشی را بر این کار گماشت و وعده هایی به او داد. وحشی گفت: قادر به کشتن پیامبر و علی نیستم ولی برای حمزه کمین می‌کنم، با این مقدمه بود که آن بزرگوار را حسب دستور هند ملعونه به شهادت رساند. به دستور هند وحشی سینه مبارک حضرت حمزه علیه السلام را شکافت، و جگر آن بزرگوار را خارج کرد و مانند سگ به دندان گرفت، ولی جگر مانند سنگ نقره‌ای رنگ شد و دندانش کارگر نشد، و آن را روی زمین انداخت و از آن روز ملقب به آکلة الاکباد شد. بعد خودش با خنجر گوش، بینی و... حضرت حمزه را برید و به گرد آویخت. با این جنایت، دل مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله را آزرد و آن حضرت و امیر المومنین علیهم السلام و فاطمه الزهرا علیها السلام و صفیه عمه پیامبر صلی الله علیه و آله و خواهر حمزه و دیگران گریستند. با این همه جنایت، پیامبر صلی الله علیه و آله اسلام هند و همسرش را که با اکراه مسلمان شده بودند پذیرفت. ابن ابی الحدید می‌گوید: هند با عده‌ای از زن‌ها قریش خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند در حالی که نقاب زده بود و خود را پوشانده بود به خاطر کارهایی که بر ضد پیامبر (صلی الله علیه و آله) انجام داده بود، مخصوصاً شهادت جناب حمزه (علیه السلام) و می‌ترسید که آن حضرت او را مواخذه فرماید. حضرت عهد و پیمان از آن‌ها گرفت که به خداوند متعال شرک نورزند و مطالبی دیگر را نیز شرط فرمود و آنها قبول کردند. هند کلامی گفت که معلوم شد همسر ابو سفیان است. حضرت فرمودند: آیا تو هندی؟ گفت: بله و به ظاهر شهادتین را بر زبانش جاری نمود و تقاضای بخشش نمود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: دیگر نباید زنا کنی. هند گفت: مگر زن حره زنا می‌کند؟! در اینجا عمر خندید؛ به خاطر آنچه بین او و خودش اتفاق افتاده بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: و نباید بچه را بکشی! هند گفت: به جان خودم سوگند من بچه ها را بزرگ کردم و شما آن‌ها را در بدر کشتید. اینجا هم عمر چنان خنده‌ای کرد که بر پشت افتاد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۹۹-۴۰۲

تقویم شیعه: بیست و پنجم ذی الحجه

تقویم شیعه

بیست و پنجم ذی الحجه

نزول سوره هل اتی

در این روز سوره هل اتی در شأن امیر المومنین و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین علیه السلام نازل شده است. این مهم بعد از سه روز روزه آنان و اعطای افطارشان به مسکین و یتیم و اسیر بود که طعام بهشتی نازل شده. بنابر نقلی روز ۲۵ ذی الحجه سوره مبارکه نازل شد. امام صادق علیه السلام فرمودند: آن کاسه‌ای که طعام از بهشت آوردند و آن بزرگواران میل کردند نزد ماست و حضرت صاحب الامر علیه السلام آن را ظاهر خواهد کرد، و طعام بهشتی از آن تناول خواهند فرمود.

۱- اولین نماز جمعه امیر المومنین علیه السلام

این روز مقارن است با اولین جمعه‌ای که امیر المومنین علیه السلام بعد از بیعت مردم با آن حضرت نماز جمعه خواندند

۳- منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا: ۱۶- عقبه

در این روز حضرت سید الشهداء علیه السلام به منزل «عقبه» رسیدند. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: هنگامی که حضرت علیه السلام بالای وادی عقبه آمدند به اصحاب فرمودند: «نمی بینم خود را مگر آنکه به دست دشمن کشته می‌شوم». عرض کردند: چرا یا ابا عبد الله؟ فرمود: «رویایی دیدم که سگ هایی چند بر من حمله می‌کنند و یکی از آن سگ‌ها که موذی‌ترین آنها بود سگی پیس بود».

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۹۳-۳۹۴

تقویم شیعه: بیست و چهارم ذی الحجه

تقویم شیعه

بیست و چهارم ذی الحجه

۱- روز مباهله

این روز از یک سو روز مباهله اهل بیت علیهم السلام با نصارای نجران است و از سوی دیگر نزول آیه تطهیر در شأن اهل بیت علیهم السلام

 در این روز بوده است. هنگامی که این آیه نازل شد پیامبر صلی الله علیه و آله علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را فراخواند و فرمود: اللهم هؤلاء اهلی: بارالها اینان اهل من هستند.

نامه پیامبر صلی الله علیه و آله به نصاری نجران

در سال دهم هجری پیامبر صلی الله علیه و آله نامه‌ای به نصاری نجران فرستادند، به این مضمون که خداوند یکتا را عبادت کنند و مسلمان شوند، یا به مسلمین جزیه بدهند و به مذهب خود باشند و گرنه آماده جنگ باشند. بنی نجران در کلیسای بزرگ خود به مشورت پرداختند، عده‌ای مانند سید که از بزرگان قوم بود و عاقب که اسقف نجران بود مخالفت خود را با تسلیم در برابر خواسته پیامبر صلی الله علیه و آله اعلام کردند. در مقابل عده‌ای مانند ابو حارثه اسقف اعظم نجران که ۱۲۰ سال عمر داشت و در باطن مسلمان بود با امر پیامبر صلی الله علیه و آله موافق بودند. بعد از دو روز مشورت قرار شد کتاب جامعه را که صفات پیامبر صلی الله علیه و آله بعد از حضرت عیسی علیه السلام را ذکر کرده بود، و صحیفه حضرت شیث علیه السلام را بخوانند. در حضور جمع مسیحیان و فرستادگان پیامبر صلی الله علیه و آله فصل‌های جامعه قرائت شد و با اذعان به آنچه در جامعه آمده بود تصمیم گرفتند هفتاد نفر از جمله سید و عاقب و ابو حارثه را برای تحقیق به مدینه بفرستند.

نجرانیان در مدینه

آنان به مدینه آمدند و خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله شرفیاب شدند. هر چه آن حضرت دلیل و برهان آورد آنان قبول نکردند و امر به مباهله واگذار شد. جبرئیل علیه السلام نازل شد و این آیه را آورد: فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع أبنائنا و أبنائکم و نسائنا و نسائکم و أنفسنا و أنفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین: اگر کسی با تو مجادله کند بعد از علمی که نزد تو آمده، بگو بیایید تا فراخوانیم پسران خود و زن‌های خود و کسی که به منزله جان ماست. آنگاه نفرین کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. لذا قرار بر مباهله شد و سید و عاقب به محل اردوی خود در خارج مدینه رفتند. آنان با یکدیگر مشورت کردند و بعضی از علمای آن‌ها گفتند: اگر فردا محمد با اصحاب و جمعی کثیر برای مباهله حاضر شود این روش پادشاهان است و ترسی به خود راه ندهید. ولی اگر خواص اهل بیت خود را آورده این کار انبیاء است.

مراسم مباهله

روز دیگر هنگام بالا آمدن آفتاب، پیامبر صلی الله علیه و آله دست علی بن ابی طالب علیه السلام را گرفت و از حجره بیرون آمد. امام حسن و امام حسین علیهم السلام را پیش رو روانه فرمود و حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا علیها السلام از پشت سر آمدند، تا بین دو درختی که قبلاً تعیین شده بود رسیدند. قبلاً به دستور حضرت زیر آن دو درخت را جارو زدند، و به عنوان سایه‌بان عبای سیاهی بالای درخت قرار دادند. مسلمانان مدینه هم آمدند، بنی نجران هم با فرزندان خود آمدند. پیامبر صلی الله علیه و آله کسی را نزد سید و عاقب فرستاد که ما آماده‌ایم. اسقف با همراهان آمد و گفت: با چه کسانی با ما مباهله می‌کنید؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: با بهترین اهل زمین و نیکوترین جهانیان نزد خداوند متعال زیرا که از طرف خداوند متعال امر شده‌ام که آن‌ها را بیاورم، و اشاره به آل عبا علیهم السلام فرمودند. سید و عاقب و اسقف همین که چشمشان به پیامبر صلی الله علیه و آله و آل عبا علیهم السلام افتاد، وحشت کردند به حدی که چهره‌هایشان زرد شد. ابو حارث که میل به اسلام داشت فرصت را مغتنم شمرده، پا پیش گذاشت و دست سید و عاقب را گرفته پس کشید و آن‌ها را نصیحت کرد و از عواقب این مباهله مطلع کرد و گفت: صفات او و اهل بیت او را در کتاب‌ها خوانده‌اید. این محمد همان پیامبر است، مگر نمی‌بینید ابرهای سیاه را، و دگرگونی آفتاب را، و شاخه‌های درختان را که خم شده، و صدای مرغان، و دود سیاه اطراف و آثار زلزله را که در کوه‌ها نمودار شده است. آن بزرگواران منتظرند که دست به دعا بردارند. به خدا قسم اگر سخنی گویند از ما نشانی نمی‌ماند. برویم و با او صلح کنیم.

پرهیز نجرانیان از مباهله

او را فرستادند و ابو حارث مسلمان شد و عرض کرد: مردم نجران پشیمان شده‌اند. حضرت فرمود: اسلام بیاورند. گفت: قبول نمی‌کنند. فرمود: آماده جنگ باشند. گفت: قدرت این کار را ندارند، ولی حاضرند جزیه را قبول کنند. پیامبر صلی الله علیه و آله به امیر المومنین علیه السلام فرمودند: شرایط ذمه و مقدار آن را به آن‌ها بگویید. بعد از معین نمودند جزیه و شرایط آن، امیر المومنین علیه السلام آن‌ها را نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آوردند، و پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: اگر با من و این جماعت اهل بیت من مباهله می‌نمودید، به صورت میمون و خوک می‌شدید و این وادی بر شما آتش می‌شد و یک سال نمی‌گذشت که تمامی نصاری نابود می‌شدند.

روز خاتم بخشی

در این روز امیر المومنین علیه السلام در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله انگشتر خود خود را در حالت رکوع به سائل بخشید، و آیه مبارکه انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاه و یؤتون الزکاه و هم راکعون در شأن آن حضرت نازل شد. از امیر المومنین علیه السلام معنای این آیه شریفه را سوال کردند که می‌فرماید: یعرفون نعمه الله ثم ینکرونها: نعمت خداوند را می‌شناسند و سپس آن را انکار می‌کنند. حضرت فرمودند: هنگامی که آیه مبارکه انما ولیکم الله نازل شد، عده‌ای اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله در مسجد مدینه جمع شدند. بعضی به بعض دیگر گفتند: در باره این آیه چه می‌گویید؟ بعضی گفتند: اگر منکر این آیه بشویم سایر آیات را هم باید منکر شویم و اگر ایمان به این آیه بیاوریم و قبول کنیم برای ما ذلت است، زیرا علی بن ابی طالب (علیهما السلام) بر ما مسلط می‌شود. عده‌ای از منافقین گفتند: ما می‌دانیم که محمد در آنچه می‌گوید صادق است. او را به ظاهر دوست داریم، ولی از علی در آنچه امر می‌کند اطاعت نمی‌کنیم. حضرت فرمودند: در این هنگام این آیه نازل شد: یعرفون نعمه الله ثم ینکرونها...، یعنی: ولایت علی بن ابی طالب (علیهما السلام) را می‌شناسند و حال اینکه اکثر آن‌ها که آن را می‌شناسند نسبت به ولایت آن حضرت کافرند.

بعضی از مخالفین گفته‌اند: برای کسی اتفاق نیفتاده که در یک زمان جمع بین دو عبادت مالی و بدنی بنمایند مگر علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، و برای احدی نیامده از فضائل مثل آنچه برای علی (علیه السلام) آمده است.

۳- منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا: ۱۵- القاع

در این روز امام حسین علیه السلام به منزل «القاع» رسیدند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۸۸-۳۹۳