عاشورا و واقعه کربلا و شهادت امام حسین علیه السلام و عزاداری شیعیان در کلام ابو ریحان بیرونی
ابو ریحان بیرونی دانشمند بزرگ ایرانی می‌نویسد:
روز عاشورا پیش از واقعه کربلا روزی خجسته بود و واقعه طف این روز را برای مسلمانان واقعی نامبارک گردانید. ملت اسلام همواره این روز را معظم می‌دانستند تا آنکه قتل حسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) در این روز اتفاق افتاد و او و یارانش را از راه بستن آب بر آنان، گذراندن از دم شمشیر، آتش در خیام حرم، بر نیزه کردن سرها، اسب دوانیدن بر اجساد، که در هیچ امتی با اشرار خلق چنین نکرده‌اند از میان بردند و از این تاریخ مسلمانان عاشورا را شوم دانستند ولی بنی امیه (لعنهم الله) در این روز لباس نو پوشیدند و زیب و زیور کردند و سرمه به چشم خود کشیدند و این روز را عید گرفتند و عطرها استعمال کردند و مهمانی‌ها و ولیمه‌ها دادند و تا زمانی که ایشان بودند این رسم در توده مردم پایدار بود حتی اینکه پس از انقراض ایشان باز هم این رسم باقی ماند ولی شیعیان از راه تاسف و سوگواری به قتل سید الشهدا در مدينة السلام و بغداد و شهرهای دیگر گریه و نوحه‌سرایی می‌کنند و تربت مسعود حسین (علیه السلام) را در کربلا در این روز زیارت می‌نمایند.
آثار الباقیه، تالیف ابو ریحان بیرونی، با ترجمه فارسی اکبر دانا سرشت، صفحه ۵۲۴، چاپ انتشارات امیر کبیر
پی نوشت: بیان این گزارشات از دانشمند بزرگ قرن چهارم نشان از قدمت مراسمات عزاداری سالار شهیدان علیه السلام توسط شیعیان است و همچون مشتی محکم بر دهان یاوه سرایانی است که ادعا می‌کند این مراسمات از زمان صفویه رایج شده است.
- ۰ نظر
- ۳۰ دی ۰۱ ، ۱۷:۱۸
