اعتراف ابن تیمیه ناصبی به فضائل امام جواد علیه السلام:
إن محمد بن عليّ الجواد كان من أعيان بني هاشم، وهو معروف بالسخاء و السؤدد. ولهذا سمّي الجواد.
محمد بن علی (امام جواد علیه السلام) از بزرگان بنی هاشم بود. او به سخاوت و بزرگواری معروف بود و به همین جهت به جواد نام‌گذاری شد.
منهاج السنة، تالیف ابن تیمیه، جلد ۴، صفحه ۶۸، چاپ جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیة
اذعان ابن حجر مکی به مشروعیت توسل و رد بر ابن تیمیه
ابن حجر مکی از بزرگان اهل تسنن و دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام می‌نویسد:
من خرافات ابن تيمية التی لم يقلها عالم قبله وصار بها بين أهل الإسلام مثلة، انّه انكر الإستغاثة والتوسل به صلّى الله عليه وسلّم و ليس ذلك كما أفتى، بل التوسل حسن في كل حال قبل خلقه وبعد خلقه في الدنيا والآخرة.
از جمله خرافات ابن تیمیه که هیچ فردی قبل از او آن را معتقد نشده و به واسطه اعتقاد به آن در بین مسلمانان مورد سرزنش واقع شده، این است که او استغاثه و توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله) را انکار نموده است. این چنین که او فتوا داده نیست! بلکه در هر حالی متوسل شدن به پیامبر (صلی الله) امری نیکو است چه قبل از خلقت ایشان و چه بعد از خلقت، در دنیا و آخرت.
الجوهر المنظم فی زیارة القبر الشریف النبوی المکرم، تالیف ابن حجر مکی، صفحه ۱۴۸، چاپ دار جوامع الکلم
حضرت امیر المومنین علیه السلام، در هیچ کدام از جنگ‌های خلفای غاصب شرکت نکرد. (به اعتراف اهل تسنن)
منحرفین از خط ولایت معصومین علیهم السلام ادعا می‌کنند که امیر المومنین علیه السلام در جنگ‌ها به خلفای غاصب مشاوره می‌داده است.
شبکه‌های وهابی نیز ادعایی را مطرح کردند که حضرت علی علیه السلام در جنگ‌ها و فتوحات خلفا شرکت کرده و یک زنی گرفته و صاحب بچه شد و همین طور هر چرت و پرتی که به ذهن خبیثشان می‌رسد می‌گویند.
این ادعا را این شبکه‌ها در حالی مطرح کرده‌اند که امام خودشان، ابن تیمیه، و همچنین ذهبی گفته‌اند که امیر المومنین علیه السلام بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله در هیچ جنگی با خلفای غاصب شرکت نکرد جز جنگ با عایشه و معاویه و طلحه و زبیر.
ابن تیمیه از استوانه‌های سلفیون می‌نویسد:
وَجَمِیعِ الْحُرُوبِ الَّتِی حَضَرَهَا عَلِیٌّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ثَلَاثَةُ حُرُوبٍ الْجَمَلُ وصفین وَحَرْبُ أَهْلِ النهروان. وَاَللَّهُ أَعْلَمُ.
کل جنگ‌هایی که علی (علیه السلام) بعد از وفات رسول الله (صلی الله علیه و آله) شرکت کرد، سه جنگ بود! جنگ جمل، صفین و نهروان.
مجموعة الفتاوی، تالیف ابن تیمیه، جلد ۴، صفحه ۳۰۱، چاپ دار الوفا
ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن که از استوانه‌های مکتب سقیفه است نیز می‌نویسد:
وبعد الرسول لم یشهد حرب فارس ولا الروم ولا شیئا من تلک الملاحم المهوله.
[امیر المومنین علیه السلام] بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله، نه در جنگ با ایران و نه در جنگ روم و نه در هیچ کدام از جنگ‌های هول‌برانگیز دیگر شرکت نکرد!
المنتقی من منهاج الاعتدال فی نقض کلام اهل الرفض و الاعتزال، تالیف ذهبی، صفحه ۵۴۰-۵۴۱، چاپ وزارة الشؤون الاسلامیة و الاوقاف و الدعوة و الارشاد المملکة العربیة السعودیة
پی نوشت: اگر شما بگویید: مرتدین حمله کرده‌اند، خیلی خطرناک بوده یا اصلا اسلام را خواستند به هم بریزند، با این حال، حضرت علی علیه السلام، هیچ کاری نداشت و شرکت نکرد؛ چرا؟
یا اگر بگویید جنگ با ایرانیان مهم بوده، نزدیک بوده مدینه را بگیرند، اما باز امیر مومنان علیه السلام شرکت نکرده!! چرا؟
امیر مومنان علیه السلام، با مرتدین نجنگید، اما با عایشه جنگید!
امیر مومنان علیه السلام با روم و ایرانیان نجنگید؛ اما با معاویه و طلحه و زبیر جنگید!
برای هیچ کدام از این جنگ‌ها، خطری برای اسلام احساس نکرد، اما عایشه و زبیر، طلحه و معاویه را خطر برای اسلام می‌دانست.
شجاعت امیرمومنان علیه السلام که کم نشده بود، شمشیرش هم که از بین نرفته بود؛ همه موجود بودند؛ پس چرا همراه خلفای غاصب در جنگ ها شرکت نکرد؟
نتیجه: امیرمومنان علیه السلام در زیر پرچم خلفای غاصب؛ حاضر نشد حتی برای فتح روستای بغلی برود؛ چه برسد به جنگ با ایرانی‌ها و مرتدین و غیره.
