مودت اهل بیت شرط قبولی اعمال امت (به روایت اهل تسنن)

مودت اهل بیت شرط قبولی اعمال امت (به روایت اهل تسنن)

طبرانی عالم بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

۲۲۳۰- حدّثنا أحمد بن محمّد المرّيّ البغداديّ قال: نا حرب بن الحسن الطّحّان قال: نا حسين بن الحسن الأشقر قال: نا قيس بن الرّبيع، عن ليث، عن ابن أبي ليلى، عن الحسن بن عليّ أنّ رسول اللّه صلّى الله عليه وسلّم قال: زَمُوا مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ، فَإِنَّهُ مَنْ لَقِيَ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ وَهُوَ يَوَدُّنَا دَخَلَ الْجَنَّةَ بِشَفَاعَتِنَا، وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَا يَنْفَعُ عَبْدًا عَمَلُهُ إِلَّا بِمَعْرِفَةِ حَقَّنَا».

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: مودت ما اهل بیت را شعار خودتان قرار دهید. هر كس خدا را ملاقات كند و مودت ما اهل بیت در دلش باشد، با شفاعت ما وارد بهشت می‌شود. قسم به خدایی که جان من در دست اوست! بدون معرفت حق ما اهل بیت، عملی از احدی مقبول نیست.

المعجم الاوسط، تالیف طبرانی، جلد ۲، صفحه ۳۶۰، حدیث ۲۲۳۰

اهل تسنن با مودت دشمنان اهل بیت و غاصبین حق آن‌ها چگونه انتظار قبولی اعمال خود را دارند؟

سلونی گفتن ابن جوزی و رسوا و ضایع شدن وی توسط بانوی شجاع شیعه

سلونی گفتن ابن جوزی و رسوا و ضایع شدن وی توسط بانوی شجاع شیعه

شیخ زین الدین علی بن یوسف عاملی بیاضی رضوان الله علیه می‌نویسد:

أَنَّ ابْنَ الْجَوْزِيِّ قَالَ يَوْماً عَلَى مِنْبَرِهِ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي، فَسَأَلَتْهُ امْرَأَةٌ عَمَّا رُوِيَ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلَامُ سَارَ فِي لَيْلَةٍ إِلَى سَلْمَانَ فَجَهَّزَهُ وَ رَجَعَ فَقَالَ رُوِيَ ذَلِكَ، قَالَتْ فَعُثْمَانُ ثَمَّ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ مَنْبُوذاً فِي الْمَزَابِلِ وَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَاضِرٌ. قَالَ نَعَمْ. قَالَتْ فَقَدْ لَزِمَ الْخَطَأُ لِأَحَدِهِمَا. فَقَالَ إِنْ كُنْتِ خَرَجْتِ مِنْ بَيْتِكِ بِغَيْرِ إِذْنِ زَوْجِكِ فَعَلَيْكِ لَعْنَةُ اللَّهِ، وَ إِلَّا فَعَلَيْهِ. فَقَالَتْ خَرَجَتْ عَائِشَةُ إِلَى حَرْبِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ بِإِذْنِ النَّبِيِ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَوْ لَا فَانْقَطَعَ وَ لَمْ يُحِرْ جَوَاباً.

روزى ابن جوزى (عالم بزرگ اهل تسنن) بر روى منبر گفت: هر چه مى‌خواهيد از من سوال كنيد، قبل از آن كه مرا از دست بدهيد (تقلید از امیر المومنین علیه السلام)؛ زنى از او سؤال كرد از اين روايت كه على (عليه السلام) شبانه (از مدينه به مدائن) پيش سلمان آمد،‌ او را تجهيز (كفن و دفن) كرد و سپس برگشت. ابن جوزى گفت: بلى، اين روايت نقل شده است. آن زن سؤال كرد: آيا عثمان سه روز در زباله‌دانى بقيع ماند؛ در حالى كه على (عليه السلام) در آن جا حاضر بود؟ ابن جوزى گفت: بلى. آن زن گفت: پس لازم مى‌آيد كه على در يكى از اين دو مورد اشتباه كرده باشد. ابن جوزى گفت: اگر شما بدون اجازه شوهرت خارج شدی؛ پس بر تو لعنت و گر نه بر او لعنت. آن زن گفت: آيا عایشه براى جنگ با على عليه السلام با اجازه پيامبر صلى الله عليه و آله خارج شد يا بدون اجازه آن حضرت؟ ابن جوزى ساكت شد و جوابى نداشت.

الصراط المستقيم إلى مستحقی التقديم، تالیف علامه بیاضی عاملی، جلد ۱، صفحه ۲۱۸، چاپ المكتبة المرتضوية

پی نوشت: علت کم آوردن ابن جوزی این بود که نمی‌توانست بگوید امیر المومنین علیه السلام که آیه تطهیر درمورد او نازل شده اشتباه کرده پس باید اعتراف می‌کرد که امیر المومنین وقتی که برای کفن و دفن حضرت سلمان رضوان الله علیه که در مدائن بود شبانه حرکت می‌کند اما برای عثمان که جسدش سه روز در زباله‌دان مدینه ول شده بود با اینکه حضرت در مدینه حضور داشت هیچکاری نمی‌کند، به این دلیل است که حضرت اصلا ارزشی برای عثمان قائل نبود و او را حتی مسلمان هم نمی‌دانست !!! لذا برای همین به مانند سایر منحرفین پرمدعا سعی می‌کند تا بحث را عوض کرده و با مغلطه طرف مقابل را سرکوب کند لیکن صاعقه‌ای دیگر از این بانوی بزرگوار برائتی شیعه دریافت می‌کند و رسما نابود می‌شود زیرا باید این دفعه به ملعونه بودن عایشه اعتراف کند؛ پس ابن جوزی رسما نابود شد !!!

تقویم شیعه: تتمه شعبان

تقویم شیعه

تتمه شعبان

۱- مرگ حفصه

در ماه شعبان سال ۴۵ هجری قمری حفصه از دنیا رفت و مروان بر جنازه او نماز خواند. حفصه دختر عمر بن خطاب ابتدا زوجه خنیس بن عبد الله بود. بعد از آنکه خنیس وفات کرد عمر او را به عقد پیامبر صلی الله علیه و آله در آورد. او با اخلاق و رفتار خود پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام را می‌آزرد، به حدی که پیامبر صلی الله علیه و آله او را طلاق داد و با اصرار بعضی رجوع فرمود. در جنگ جمل خواست با عایشه حرکت کند. ولی برادرش عبد الله بن عمر مانع گردید. اما هنگامی که لشکر امیر المومنین علیه السلام به منزل ذی قار رسیدند عایشه نامه‌ای به این مضمون برای حفصه نوشت: خبر زیادی لشکر ما به علی بن ابی طالب (علیهما السلام) رسیده است و او از ترس در ذی قار اقامت کرده است و از این جنگ جان سالم به در نخواهد برد.... 

چون نامه به دست حفصه رسید کنیزان و مغنیه‌ها را جمع کرد و آنان دایره‌ها می‌نواختند و اشعاری می‌خواندند که در آنها امیر المومنین علیه السلام را به بدی ذکر می‌کردند و زن‌های بنی امیه جمع شدند و شادی می‌کردند. خبر به حضرت ام کلثوم علیها السلام که رسید با عده‌ای از بانوان به صورت ناشناس وارد مجلس شدند و ناگهان صورت‌ها را باز کردند. حفصه خجالت کشید. ام کلثوم علیها السلام آیه‌ای که مربوط به زن‌های حضرت نوح و لوط علیهما السلام بود که نافرمانی آن دو پیامبر را نمودند و درباره حفصه و عایشه نازل شده بود بر حفصه قرائت کرد و فرمود: اگر تو و عایشه امروز برای خواری پدر من امیر المومنین (علیه السلام) به یکدیگر کمک می‌کنید، این کار شما تازگی ندارد چرا که همین معامله را با جدم پیامبر (صلی الله علیه و آله) کردید.  حفصه چون دید رسوا شده است نامه عایشه را پاره کرد و از حضرت ام کلثوم (علیها السلام) خواست بیشتر از این او را رسوا نکند.

۲- جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله با بنی سعد

در شعبان سال ششم هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت امیر المومنین علیه السلام را به همراه ۱۰۰ نفر برای مقابله با طائفه بنی سعد در اطراف مدینه فرستاد. بنی سعد با خبر شده فرار کردند و مسلمانان صد شتر و هزار گوسفند به غنیمت گرفتند. امیر المومنین علیه السلام چند شتر برای پیامبر صلی الله علیه و آله جدا کرد و سایر غنایم را بین مسلمانان تقسیم فرمود و به مدینه بازگشتند.

۳- شهادت سعید بن جبیر

در این ماه در سال ۹۵ هجری قمری جناب سعید بن جبیر کوفی به دست حجاج بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه به شهادت رسید.

سعید مردی فقیه، زاهد و عابد بود که توفیق کسب علم از محضر مبارک حضرت زین العابدین علیه السلام را یافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص و محبت کاملی که به اهل بیت معصومین علیهم السلام داشت، نزد امام زین العابدین علیه السلام از احترام خاصی برخوردار بود. هنگامی که حجاج خواست آن بزرگوار را شهید کند، دعا کرد که حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هیچکس نشود. خداوند دعای او را مستجاب کرد و حجاج ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از شهادت سعید زنده بود و کسی را نکشت تا به مرض آکله به درک واصل شد. 

بعد از آنکه حجاج سر آن بزرگوار را جدا کرد، دو پای مبارک او را نیز از ساق جدا کردند، در حالی که از سن مبارکش ۵۷ یا ۷۹ سال می‌گذشت در شهر الحی در واسط عراق مدفون شد. قبر آن بزرگوار یکی از زیارتگاه‌های محبین اهل بیت علیهم السلام است که دارای گنبد و صحنی بزرگ مشتمل بر چهار در است. 

بعضی مرگ حجاج را ۱۵ روز و بعضی ۲۰ روز و عده ای ۴۰ روز بعد از شهادت جناب سعید بن جبیر نقل کرده‌اند، که اگر مرگ حجاج در ۱۳ ماه رمضان باشد، شهادت سعید به ترتیب در روزهای ۲۷ یا ۲۸ یا ۲۲ یا ۲۳ و ۲ یا ۳ شعبان محتمل است، ولی قدر مسلم این است که شهادت سعید در شعبان بوده است.

۴- مرگ مغیره بن شعبه

در ماه شعبان سال ۵۰ هجری قمری مغیره بن شعبه در حالی که از طرف معاویه حاکم کوفه بود، در سن ۷۰ سالگی به درک واصل شد و زیاد بن ابیه به جای او منصوب شد. مغیره بن شعبه در کوفه سب به امیر المومنین علیه السلام می‌نمود و خطبا را امر می‌کرد که آن حضرت را لعن کنند و تا زمان فرا رسیدن مرگش این عمل را ترک نکرد. مغیره از اصحاب صحیفه ملعونه و لیلة عقبه بود که می‌خواستند پیامبر صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند، و همچنین از اصحاب سقیفه است. او از کسانی بود که در آتش زدن در منزل امیر المومنین علیه السلام، شکستن در، کتک زدن به مادر سادات حضرت صدیقه شهیده فاطمه الزهرا علیها السلام و سقط جنین شریک بود. زنای مغیره با ام جمیل در بصره شهرت خاص دارد و در کتب شیعه و سنی با مدارک مختلف ذکر شده است. ابن ابی الحدید می گوید: مغیره زناکارترین مردم در جاهلیت و اسلام بود. مغیره از کسانی بود که به دستور معاویه همراه با عمرو عاص و عروه بن زبیر روایاتی دروغین ساختند که مقتضای آن‌ها وجوب لعن و برائت از امیر المومنین علیه السلام بود و برای این کار معاویه جوائز فوق العاده‌ای برای آنان مقرر کرد. او در محضر امام حسن علیه السلام جسارت‌ها به پدر بزرگوارش نمود. اما آن حضرت جواب‌های مناسبی به او دادند و در آخر فرمودند: تو آن کسی هستی که در شهادت مادرم و برادرم محسن علیهما السلام شریک بودی....

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۵۴-۲۵۸

ائمه از آل محمد علیهم السلام همان هدایتگرانی هستند که به آنچه پیامبر صلی الله علیه و آله آورده مردم را هدایت می‌کنند

ائمه از آل محمد علیهم السلام همان هدایتگرانی هستند که به آنچه پیامبر صلی الله علیه و آله آورده مردم را هدایت می‌کنند

شیخ محمد بن حسن صفار رضوان الله علیه روایت کرده است:

۱- حدثنا يعقوب بن يزيد عن ابن ابى عمير عن ابن  اذينه عن بريد العجلى عن ابي جعفر عليه السلام في قول الله {انما انت منذر ولكل قوم هاد} [الرعد: ۷] قال: رسول الله صلى الله عليه وآله المنذر وفى كل  زمان منا هاديا يديهم إلى ما جاء به نبى الله ثم الهداة من بعد على ثم الاوصياء واحدا بعد واحد.

برید عجلی از حضرت باقر علیه السلام نقل کرده است که درمورد تفسیر آیه «ای پیامبر! تو همانا تو انذار‌کننده‌ای و برای هر قومی هدایتگری است» فرمودند: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله منذر است و در هر زمانی هادی و راهنمایی از ما اهل بیت است که مردم را به دستورات پیامبر هدایت و راهنمایی می‌کند، و هدایتگران بعد از پیامبر اولین آن‌ها امیر المومنین علیه السلام و سپس اوصیاء آن حضرت یکی پس از دیگری است.

بصائر الدرجات، تالیف محمد بن حسن صفار بخش ۱، باب ۱۳، حدیث ۱، صفحه ۶۰، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

امیر المومنین علیه السلام موذن روز قیامت و لعن‌کننده بر غاصبین ولایت (به روایت اهل تسنن)

امیر المومنین علیه السلام موذن روز قیامت و لعن‌کننده بر غاصبین ولایت (به روایت اهل تسنن)

 

«فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمِين» (اعراف / ۴۴)

روز رستاخیز، موذن بین جمعیت ندا مى‌دهد: لعنت خدا بر ظالمین! 

حاکم حسکانی از علمای بزرگ اهل تسنن در تفسیر این آیه می‌نویسد:

فرات بن إبراهيم الكوفي قال حدثني علي بن عتاب، قال حدثنا جعفر بن عبد الله، قال حدثنا محمد بن عمر، عن يحيى بن راشد، عن كامل عن أبي صالح: عن ابن عباس قال إن لعلي بن أبي طالب في كتاب الله أسماء لا يعرفها الناس |منها| قوله فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ فهو المؤذن بينهم يقول ألا لعنة الله على الذين كذبوا بولايتي و استخفوا بحقي.

ابن عباس گفت که مولا علی علیه السلام در مورد این آیه فرمودند: من آن موذن روز رستاخیز هستم، لعنت خدا بر کسانی که ولایت مرا تکذیب نموده و حق مرا تضعیف کردند.

شواهد التنزیل، تالیف حاکم حسکانی، جلد ۱، صفحه ۲۰۲-۲۰۳، حدیث ۲۶۲، 

ذهبی از متعصبین علمای بزرگ اهل تسنن در باره حاکم حسکانی می نویسد:

القاضي المحدث ... الحاكم ... [ الحافظ ] شيخ متقن ذو عناية تامة بعلم الحديث ، وهو من ذرية الأمير عبد الله بن عامر بن كريز الذي افتتح خراسان زمن عثمان وكان معمرا عالي الاسناد ، صنف [ في الأبواب ] وجمع وحدث ... وما زال يسمع ويجمع ويفيد.

قاضی، محدث، حاکم، حافظ، شیخ متقن و دارای عنایت تمام به حدیث. او از ذریه ی امیر عبد الله بن عامر بن کریز است که در زمان عثمان خراسان را فتح نمود. فردی سالخورده بود که در حدیث گرفتن از او مقام بالائی داشت. در باب های مختلف تالیف نمود و احادیث را جمع و نقل کرد. پیوسته حدیث می شنید و جمع می کرد و نفع می رساند.

تذکرة الحفاظ، تالیف ذهبی، صفحه ۱۲۰۰