قسم به ضلالت و تاریکی عمر و قسم به نور حضرت مهدی عجل الله فرجه

قسم به ضلالت و تاریکی عمر و قسم به نور حضرت مهدی عجل الله فرجه

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه روایت کرده است:

اخبرنا احمد بن إدريس قال: حدثنا محمد بن عبدالجبار عن ابن ابي عمير عن حماد بن عثمان عن محمد بن مسلم قال سألت ابا جعفر (عليه السلام) عن قول الله عزوجل «والليل إذا يغشى» قال الليل في هذا الموضع الثاني غشي امير المؤمنين في دولته التي جرت له عليه وامير المؤمنين (عليه السلام) يصبر في دولتهم حتى تنقضي، قال: «والنهار إذا تجلى» قال النهار هو القائم (عليه السلام) منا اهل البيت، إذا قام غلب دولته الباطل والقرآن ضرب فيه الامثال للناس وخاطب الله نبيه به ونحن، فليس يعلمه غيرنا.

محمد بن مسلم گوید: از امام باقر علیه السلام در مورد تفسیر آیه «سوگند به شب آن گاه که همه جا را در پرده سیاه بپوشاند، و سوگند به روز، هنگامی که جهان را روشن سازد.» (سوره لیل، آیات ۲-۳) پرسیدم. فرمودند: شب در این جا دومی (عمر بن خطاب) است که پرده سیاهش را در دولتش که برایش فراهم آمد؛ بر امیر المومنین علیه السلام قرار داد و امیر المومنین علیه السلام در دولت آن‌ها صبر میکند تا وقتی که به پایان رسد؛ و اما روز همان قائم از ما اهل بیت است که هر گاه به پا خیزد؛ دولت او بر باطل غالب شود و در قرآن مثل‌هایی برای مردم آورده شده و خداوند آن را به پیغمبرش و ما خطاب فرموده است که جز ما کسی آن را نمی‌داند.

تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۲، صفحه ۴۲۵، چاپ موسسه دار الکتاب

امیر المومنین علیه السلام، پیشوای خداوند در میان بندگان

امیر المومنین علیه السلام، پیشوای خداوند در میان بندگان

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۲۰- علي بن إبراهيم، عن محمد بن عيسى، عن يونس، عن فضيل بن يسار، عن أبي جعفر (عليه السّلام) قال: إن الله عز وجل نصب عليا (عليه السّلام) علما بينه وبين خلقه فمن عرفه كان مؤمنا ومن أنكره كان كافرا ومن جهله كان ضالا ومن نصب معه شيئا كان مشركا ومن جاء بولايته دخل الجنة ومن جاء بعداوته دخل النار.

حضرت امام باقر عليه السلام فرمودند: خداوند حضرت امیر المومنین علیه السلام را میان خود و بندگانش براى پیشوایی منصوب فرموده، پس هر که [حق] او را بشناسد مومن است، و هر کس ایشان را انکار کند کافر است، و هر که در باره ایشان چیزی نداند (حق آن حضرت را نفهمد) گمراه است، و هر که با آن حضرت امام دیگری را برگزیند مشرک است، و هر که با ولایت ایشان بیاید به بهشت می‌رود، و هر که با آن حضرت دشمنی کند به دوزخ می‌رود.

الكافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ‏۲، صفحه ۳۸۸-۳۸۹، حدیث ۲۰، چاپ دار الکتب الاسلامیة

شیخ هادی نجفی حفظه الله در مورد سند روایت می‌نویسد:

الرواية معتبرة الإسناد.

اسناد روایت معتبر است.

موسوعة احادیث اهل البیت علیهم السلام، تالیف شیخ هادی نجفی، جلد ۹، صفحه ۳۷۴، حدیث ۱۱۸۵۱، چاپ دار احیاء التراث العربی

تقویم شیعه: چهاردهم ربیع الاول

تقویم شیعه

چهاردهم ربیع الاول

۱- مرگ یزید بن معاویه

در سال ۶۴ هجری قمری در شب چهاردهم ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان در سن ۳۹ سالگی یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت. اقوال دیگر در مرگ یزید دوازدهم و پانزدهم این ماه است. مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را به خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه (علیهم السلام) قاتل امام حسین (علیه السلام) ولد الزناست، که این کلام شامل شمر، عمر سعد، ابن زیاد و غیر آن‌ها نیز می‌شود. او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز و تارک الصلوه بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین (علیه السلام) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین (علیه السلام) و عمه سادات زینب کبری (علیها السلام) و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت برد. او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد، و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد. بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معینی نداشتند. بعد از آن قتل و غارتی در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید، و مردم را داخل حرم مطهر کشتند. 

در علت مرگ او چند قول است: یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. شیخ صدوق (رحمه الله) می‌فرماید: یزید شب با حال مستی خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند. 

۲- مرگ موسی خلیفه عباسی

در این روز و به قولی در ۱۵ و ۱۸ ربیع الاول موسی العادی، فرزند مهدی عباسی به درکات جحیم شتافت. در همان شب هارون خلیفه شد و مأمون نیز به دنیا آمد. خلافت موسی الهادی یک سال و سه ماه طول کشید و ۲۵ یا ۲۶ سال عمر کرد. او به قساوت و قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود. 

سید بن طاوس (رحمه الله) در مهج الدعوات روایت می‌کند که موسی الهادی لشکری فرستاد و حسین بن علی بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) صاحب فخ را با اصحابش شهید کرد، و سر او را با اسیران به نزد او آوردند، چون نظرش بر آن سر افتاد اشعاری خواند. پس اسیران را یکی پس از دیگری می‌آوردند، و او بعد از سرزنش و توبیخ امر به قتل آنها می‌کرد. در یک روز جماعتی از اولاد امیر المومنین (علیه السلام) را به قتل رسانید و طالبیین را دشنام می‌داد تا رسید به نام مبارک موسی بن جعفر (علیهما السلام)، نسبت به آن حضرت بد گفت و فریاد کشید که حسین صاحب فخ خروج نکرد مگر به امر موسی بن جعفر (علیهما السلام)، چون او صاحب وصیت در این خانواده است. به خدا قسم او را به قتل می‌رسانم. خدا بکشد مرا اگر او را زنده بگذارم و خدا بکشد مرا اگر او را عفو کنم و اگر نبود که سفاح و پدر مهدی فضایل بسیار در حق جعفر بن محمد از کثرت علم و دین و فضلش برایم نقل کرده‌اند، هر آینه قبر او را می‌شکافتم و بدن او را به آتش می‌سوزانیدم. علی بن یقطین نامه‌ای از بغداد برای حضرت کاظم (علیه السلام) فرستاد و صورت حال را شرح داد. چون نامه به حضرت رسید، اهل بیت و شیعیان خود را خبر کرد و فرمود: رای شما در این باب چیست؟ عرض کردند: صلاح این است که شما خود را از این جبار ظالم پنهان داری. حضرت فرمود: اول نامه‌ای که از عراق بیاید متضمن خبر مرگ موسی الهادی است و چنان شد که آن حضرت خبر دادند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۱۲-۱۱۵

کوتاهی امت در لعن غاصبین خلافت

کوتاهی امت در لعن غاصبین خلافت

سلیم بن قیس هلالی رضوان الله علیه نقل کرده است که امیر المومنین علیه السلام در خطبه‌ای قبل از شروع جنگ صفین در مورد ابو بکر و عمر فرمودند:

والعجب لما قد أشربت قلوب هذه الامة من حبهم وحب من صدهم عن سبيل ربهم وردهم عن دينهم والله، لو أن هذه الامة قامت على أرجلها على التراب ووضعت الرماد على رؤوسها وتضرعت إلى الله ودعت إلى يوم القيامة على من أضلهم وصدهم عن سبيل الله ودعاهم إلى النار وعرضهم لسخط ربهم وأوجب عليهم عذابه - بما أجرموا إليهم - لكانوامقصرين في ذلك.

شگفتا از این امت که چگونه محبت این دو (ابو بکر و عمر) و کسانی که امت را از راه خدا بازداشته واز دینشان برگردانده‌اند در قلوبشان رسوخ کرده است. به خدا قسم اگر این امت تا روز قیامت بر روی خاک بایستند و خاکستر بر سر بریزند و به درگاه الهی زاری کنند و کسانی را که چنین جرمی در حق امت نمودند و آن‌ها را گمراه کردند و از راه خدا بازداشتند و به سوی آتش جهنم کشانیدند و در معرض نارضایتی پروردگارشان قرار دادند و ایشان را مستحق عذاب خداوند کردند لعنت بکنند، باز هم در لعنت خود کوتاهی کرده‌اند.

کتاب سلیم بن قیس هلالی معروف به اسرار آل محمد، جلد ۲، حدیث ۱۵، صفحه ۷۰۲-۷۰۳، چاپ منشورات دلیل ما

تقویم شیعه: دوازدهم ربیع الاول

تقویم شیعه

دوازدهم ربیع الاول

۱- ورود پیامبر صلی الله علیه و آله به مدینه

در غروب این روز پیامبر صلی الله علیه و آله بعد از هجرت از مکه وارد مدینه طیبه شدند، و در قبا نزول اجلال فرمود و منتظر ماند تا امیر المومنین علیه السلام به ایشان ملحق شد، و سپس وارد مدینه شدند؛ چون رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده بودند من وارد مدینه نمی‌شوم تا اینکه پسر عمویم و دخترم فاطمه علیهما السلام بیایند. این در حالی بود که در چهارم ربیع الاول پیامبر صلی الله علیه و آله در مسیر هجرت از غار ثور بیرون آمده به طرف مدینه حرکت فرمود.

۲- انقراض بنی امیه

در این روز با سفاح اولین خلیفه عباسی بیعت شد (خلافت را غصب کرد)، و با انقراض دولت بنی مروان، دولت بنی امیه به کلی منقرض شد. البته مروان در ۲۷ ذی الحجه کشته شد، ولی در این روز با تاسیس دولت بنی عباس رسما نام بنی امیه از صفحه خلافت برچیده شد.

۳- مرگ معتصم عباسی

در پنج‌شنبه دوازدهم ربیع الاول سال ۲۲۷ هجری قمری دو ساعت از شب گذشته، معتصم عباسی در سامرا به هلاکت رسید. سبب مرگش آن شد که حجامت کرد و سپس تب کرد و به همان تب در سن ۴۹ سالگی به جهنم شتافت.

از بزرگترین جرایم او به شهادت رساندن امام جواد علیه السلام است.

مدت غصب خلافت او ۸ سال و ۸ ماه و ۸ روز بود، و هشتم از خلفای غاصب بنی عباس بود. او ۸ پسر و ۸ دختر داشت و ۸ قصر بنا کرد. معتصم مردی ظالم بود و از علم و ادب و نوشتن بهره‌ای نداشت. او به سادات خصوصا به بزرگان آن‌ها اذیت‌های بسیاری روا داشت، و در دوران حکومتش علاقه زیادی به ساخت بنا داشت.

۴- مرگ احمد بن حنبل

در این روز درسال ۲۴۱ هجری قمری احمد بن حنبل رئیس فرقه‌ی حنبلی‌ها در بغداد از دنیا رفت، و در همان شهر دفن شد. جد او ذو الثدیه رئیس خوارج نهروان است، که به دست امیر المومنین علیه السلام به درک فرستاده شد. بنا بر قولی مرگ او در ربیع الثانی است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۱۰-۱۱۲