تقویم شیعه
هفتم ذی الحجه
۱- شهادت امام باقر علیه السلام
در چنین روزی مصادف با دوشنبه، در سال ۱۱۴ هجری قمری امام باقر علیه السلام توسط هشام بن عبد الملک مسموم و شهید شد. در شب شهادت به امام صادق علیه السلام فرمودند: «من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اکنون پدرم علی بن الحسین را دیدم که شربتی گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به سرای جاوید و دیدار حق بشارت داد.» در روایت دیگری فرمودند: «ای فرزند گرامی، مرگ نشنیدی که حضرت علی بن الحسین از پس دیوار مرا ندا کرد: ای محمد بیا، زود باش که ما انتظار تو را می‌کشیم.» آن حضرت چندین روز و به قولی سه روز در حالت درد از اثر سم به سر می بردند تا به شهادت رسیدند. فردای آن روز بدن مطهر و پاک آن دریای بیکران دانش خدایی را در خاک بقیع کنار مزار امام مجتبی و امام سجاد علیها السلام به خاک سپردند. آن حضرت هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. حضرت صادق علیه السلام فرمودند: پدرم فرمود: ای جعفر، از مال من مقداری وقف کن برای ندبه کنندگان که ده سال در منی در موسم حج بر من گریه کنند، و مراسم ماتم را تجدید نمایند. آقا و مولایمان حضرت باقر علیه السلام در کربلا شرف حضور داشت. شب یازدهم، بازار کوفه کنار سرهای مطهر، اسارت شام و مجلس یزید را دیده است و هر زمان که متذکر شهادت حسین بن علی علیهما السلام و اسارت عمه‌هایش می‌شد، اشک از چشم مبارکش مانند در جاری می‌گشت.
۲- خطبه حضرت عباس علیه السلام در مکه
در این روز سال ۶۰ هجری قمری یک روز قبل از خروج مولانا ابو عبد الله الحسین علیه السلام از مکه به کربلا حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام بر فراز خانه خدا رفت خطبه‌ای قراء ایراد فرمود. شروع خطبه چنین بود: «حمد مخصوص پروردگاری است که این خانه را به قدوم پدرم امیر المومنین علیه السلام شرافت بخشید.» سپس در عظمت و بزرگی و علو مقام حضرت سید الشهداء و پیروی از آن حضرت و اینکه اگر اجازه دهند همین جا مانند باز شکاری عصبانی در بین گنجشکان قرار می‌گرفتم و تکلیف را روشن می‌کردم...» در ادامه فرمودند: «چه کسانی را از مرگ می‌ترسانید؟ کسانی که در کودکی مرگ بازیچه آنان بوده چه رسد به بزرگی...!» آنگاه فرمود: «قریش خواستند رسول خدا صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند ولی ممکن نبود چون امیر المومنین بود چطور می خواهید ابا عبد الله الحسین علیه السلام را بکشید مادامی که من زنده هستم؟ بیایید مرا بکشید تا مرداتان حاصل شود...» در پایان فرمودند: «لعنت خدا بر شما و بر اجداد شما.»
۳- بردن امام کاظم علیه السلام به زندان بصره
در این روز امام کاظم علیه السلام را در حالی که در غل و زنجیر بسته بودند، به بصره بردند و مدت یک سال نزد عیسی بن جعفر بن ابی جعفر منصور محبوس کردند و سپس حضرت را به بغداد بردند. عیسی ملعون آن حضرت را در یکی از حجرات خانه خود که نزدیک به دیوانخانه بود محبوس کرد و مشغول فرح و سرور گردید. از یکی از کاتبان او که نصرانی بود نقل شده که می‌گفت: این عبد صالح و بنده شایسته خدا یعنی موسی بن جعفر (علیهما السلام) در ایامی که در این خانه محبوس بود چیزهایی از لهو و لعب شنید که گمان ندارم هرگز بر خاطر شریف آن حضرت خطور کرده باشد.
آقا و مولایمان حضرت کاظم علیه السلام مدت یک سال در بصره محبوس بودند، و بعد از یکسال آن حضرت را به بغداد بردند و نزد فضل بن ربیع حبس کردند.
تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۵۷-۳۵۹
